5. shoot

Alles deed pijn toen ik de volgende dag naar school liep. Ik was gister avond op de gang wakker geworden. Mijn vader had een brief achtergelaten waarop stond wat ik allemaal moest doen. Eerst was ik in de badkamer gaan kijken hoe erg hij me had toegetakeld. Ik had werkelijk overal blauwe plekken. Volgens mij was ik meer blauw dan wit. Alleen mijn gezicht had hij met rust gelaten.
Ik had alles gedaan wat op de lijst stond, en dat had tot laat in de nacht geduurd. Ik had mijn huiswerk dus weer niet af. Op mijn eerste dag had ik dus al ruzie met die nieuwe leraar.
Ik had ook een grotere coltrui gepakt. Er was geen kans dat iemand mijn nek zou zien.
Ik wou embry vandaag niet zien. Het plan was om me ergens te verstoppen voor school begon. En bij aardrijkskunde zou ik weg zijn voor embry zijn spullen zou kunnen inpakken. maar toen ik op school aankwam, zag ik dat het plan niet veel zou helpen.
Embry zat voor de ingang op mij te wachten. Ik vloekte binnensmonds.
‘Kunnen we praten?’ vroeg hij zodra ik voor hem stond.
‘Ook goeiemorgen,’ mompelde ik droog. Embry keek indringend naar mij. Ik zuchte en knikte.
Embry leide me naar de plek waar ik altijd zat voor de les begon. Hij ging zitten en pakte mijn arm. Waarschijnlijk wou hij mij gewoon naast zich trekken, maar die simpele aanraking deed zo’n pijn dat ik een zachte kreet niet kon onderdrukken. Embry merkte het, en keek naar mijn arm. Ik trok hem snel terug en ging naast hem zitten.
‘Nou,’ begon hij, ‘wil ik alles weten.’