-XXII-

Ik sloot mijn ogen en hoopte dat het snel voorbij zou zijn. Ik voelde iets spannen aan mijn hals, en opeens begaf het. Dit was niet wat ik verwacht had.
'Zoals altijd, weer een gewone burger!' schreeuwde de persoon achter me. Hij had Ewout zijn amulet in zijn handen. 'Scheer je weg hier!' zei hij bot. Ik snapte er niets van, maar dacht dat het wel verstandig zou zijn. Zo snel als mijn benen mij konden dragen liep ik de kerk uit. En ik liep naar de plek waar ik dit dorp had ontdekt.
Maar wanneer ik daar aankwam, was er alleen maar rotswand. Ik wou voelen hou hij zou aanvoelen, maar opeens werd ik eringezogen en landde met grote plof neer aan de andere kant.
Ik was eruit geraakt.
Ik hees mezelf uit de put en het 1ste wat me opviel was dat het nog steeds nacht was. Alsof de tijd in deze wereld had stilgestaan. Ik keek achter me, en de put waar ik doorheen was gevallen verdween. Snel nam ik mijn kaart uit mijn rugzak, en ja hoor, ik was weer eens door 1 van die kruisjes gevallen.
In een fractie van een seconde verdween weer het kruisje van op de kaart.
Ik moest dit aan iemand vertellen.
Ik stuurde een berichtje naar Ewout:

"Ik moet met je praten, je raad nooit wat er gebeurd is, ontmoet me bij het park."

Ik rende richting het park, maar erg lang hoefde ik niet te wachten. Ik was nog maar net af de weide en ik zag Ewout al staan. Hij glimlachte naar me. Mijn hart maakte een vreugdesprongetje, en ik rende naar hem toe. Hij nam me stevig vast in zijn armen.
'Hey, wat was er zo dringend?' zei hij.
'Ik heb iets geweldig ontdekt!' zei ik enthousiast, net alsof er een nieuwe wereld was ontdekt, wat misschien wel zo was.
Ik zag Ewout onrustig worden.
'Hoezo?' vroeg hij, in de war.
'Ik denk dat ik iets nieuws heb ontdekt!' juichte ik bijna.
'Wat?' riep Ewout luid.
Ik slikte, en vroeg: 'Waarom was jij hier eigenlijk al?' 'Je volgt me toch niet he?'
Ewout frutselde aan mijn T-shirt. 'Ik leg het je later nog wel uit.' zei hij terug rustig.
Ik knikte, en ging met mijn hand door zijn haar.
Hij nam me stevig vast en fluisterde in mijn oor:
'Ik wil je gewoon echt niet kwijt.'