In love, death and football (Fernando Torres) 003

Me and you.
De plaats naast Iker wordt gevuld door zijn zak. Rustig begint de tram vaart te maken terwijl hij rustig het artikel over zichzelf leest. Eens kijken of ze de waarheid wel over hem schrijven. Regel per regel leest hij aandachtig de woorden. Tot hiertoe schrijven ze nog steeds geen leugens. Dat is ook nieuw, media die geen leugens vertelt, denkt hij. Stiekem kijkt hij naar de twee meisjes over hem die aan het gniffelen zijn. Zo te zien zijn ze bij de sport beland, maar dat zullen ze wel overslaan. Ze slaan de sport dan toch open. Tja mensen inschatten is niet altijd zijn sterkste punt geweest behalve in voetbal dan. Maar gewoon zo mensen inschatten? Nee dat kon hij niet, maar waarvoor is dat nodig, hij zou het zelf niet eens weten. Hij concentreert zich terug op het artikel. De twee meisjes die tegenover hem zitten zijn nu weer stil. Niet dat ze niet mogen praten, nee ! Het is leuk om mensen op de tram te horen praten, ook al is het gewoon een gepensioneerd koppel dat over het weer praat. Nu kan je echt de sfeer van Madrid leren kennen. Nu beginnen de meisjes te fluisteren. Iker vraagt zich af waarover het kan gaan, want waarom zouden mensen op de tram in godsnaam fluisteren.
Ze kenen er toch niemand dus wat maakt het uit of je hard of zacht praat. Dan begint een van de twee meisjes, het ene zachte duwtjes te geven. Hij kijkt terug naar de krant en leest even de uitslagen van de afgelopen matchen. Nog steeds hoort hij ze fluisteren en tegelijk zachtjes lachen. Het ene meisje komt naar hem toe geleund en kijkt over de krant in Iker’s gezicht. Zo rood als een tomaat zegt ze 'Hallo'.
[Iker pov]
Geschrokken kijk ik het meisje aan. Normaal, niet ? Je ziet niet iedere dag een hoofd verschijnen voor je als je de krant leest. Ik zeg beleefd Hallo terug en kijk haar afwachtend aan. ‘Ik moest even, euhm zeker weten dat u Iker Casillas bent !’ zegt ze verlegen, 'want wij beiden denken van wel, maar het is niet gezegd dat je ineens Iker Casillas op de tram tegenkomt !' zegt ze aan één stuk door. ‘Ja dat klopt !' zeg ik, 'dat ben ik ! Maar hoe kennen jullie mij ?'. 'Hoe ?' vraagt ze lachend, 'je staat in de krant en we kenden je al van de voetbalmatchen !'. Dat verklaart alles. 'Valentina Lores Gomez of kortweg Val, aangenaam. En dit hier is mijn beste vriendin Jeanna Fernandez.' 'Hay' zegt Jeanna vriendelijk. 'Jullie zijn eigenlijk de enigste meisjes waarvan ik weet dat ze naar voetbal kijken.' zeg ik dan maar. 'Tja wij kennen ook geen andere die ervan houden, meisjes dan hé.' zegt Jeanna en ze glimlacht. 'Ze keken altijd voetbal bij ons thuis, dus hoe kan je er later dan niet naar zien ?!' zegt Valentina alsof het echt normaal is. 'Maar ik ben blij dat ik toch nog meisjes heb gevonden die naar voetbal kijken !' zeg ik met een glimlach. 'Ja én ze zijn nog eens grote fan van u !' zegt Jeanna en geeft Valentina een stompje. Beiden knipogen ze. 'Wat leuk !' zeg ik lachend, 'misschien een handtekening ?'. Beiden glunderen ze en ik geef ze een handtekening. 'Maar hoe oud zijn jullie ?' vraag ik nieuwsgierig. 'De tram stopt en het belletje gaat. Ze staan op en Jeanna roept ; 'Dat is voor het volgende gesprek !' en ze lopen de tram af. Ik volg hun schaduw en ze waaien nog eens naar me. Ik waai terug en de ramen worden verblind door de tunnel. Dit was nogal wat ! Ze waren eigenlijk wel grappig samen. Ik glimlach en verschillende mensen kijken me aan. Ik neem mijn krant en doe alsof er niets is gebeurd.
[Jeanna pov]
'Val maak me wakker ik droom!'
'Waarover? ' vraagt ze geïnteresseerd.
'Dat we net Iker Casillas zijn tegen gekomen.'
'Dat was geen droom gekkie, dat was gewoon real life.' ze geeft me een duwtje en draait een rondje. Normaal is ze nooit geweest maar dat vind ik net zo leuk. Voor een keer is niet zo'n saaie del die voetbal haat en alleen maar roze dingen wil. ‘Val wat ga jij met je handtekening doen?’ vraag ik terwijl ik achter haar aan huppel.‘Hmm inkaderen en boven mijn bed hangen.’ Zegt ze lachend. We praten nog verder over Iker zijn gezicht in de tram toen Val hem over zijn krant bekeek. Voor we het weten zijn we in school en gaat de bel. Zo een irritant mens van het secretariaat komt eraan om de poort te sluiten en zegt ‘Jullie hebben geluk vandaag, dat jullie net op tijd binnen zijn dames.’Lachend lopen we naar onze klas op de speelplaats en die stond er natuurlijk nog. Logisch, aangezien de lerares van biologie, wat we nu dus hebben, het eerste uur altijd een kwartier te laat is. Ik en Val zitten in dezelfde klas, van daar ook dat ik haar ken. Want eigenlijk ben ik pas 2 jaar geleden hier in Spanje komen wonen. Ze was het enige meisje van de klas waar ik mee overeen kwam, logisch ook omdat ze het enigste meisje was. Nu zijn er wel nog van die huppels bijgekomen, maar die zijn niet meteen mijn beste vrienden. Stapsgewijs gaan we met onze klas mee naar het biologielokaal. Er hangen veel posters aan de muren maar dan niet van leuke, knappe voetballers. Natuurlijk van het oog, de bouw van de zenuwcellen, de bouw van de grote hersenen. Heel erg boeiend ! Ik zet me naast Valentina en kijken naar voor. Dan begint de leerkracht te praten over het verlengde merg, dat ding ergens onder je hersenen. Voor ik het weet let ik al niet meer op en droom over Iker. ‘Jeanna ?’ moet de leerkracht twee keer vragen. ‘Ja !’ antwoord ik daar afwezig op. ‘Heeft je droom te maken met biologie ?’ vraagt ze geërgerd. Het hangt af hoe je het bekijkt. ‘Ik denk dat mijn hormonen of mijn biologische klok parten beginnen spelen, mevrouw !’ zeg ik serieus. Valentina, die naast me zit ligt plat van het lachen. In de klas hoor ik veel geproest. Op zo’n momenten wil en kan ik gewoon mijn mond niet houden ! Eigenlijk wel raar, toen ik nog in België woonde had ik dit niet. Het zal de Spaanse gekheid zijn.

Punten en Reacties van iedereen !!!!