APWBP Boek 1 Hoofdstuk 1 deel 5

Ik zag dat Minerva een kanten zakdoek nam en haar ogen bette onder haar brillenglazen. Met een luid gesnuif van verdriet nam ik mijn horloge uit mijn zak.
“Hagrid is aan de late kant”, merkte ik op. “Waarschijnlijk heeft hij gezegd dat ik hier zou zijn?”
“Ja”, knikte Minerva. “En u wilt zeker niet zeggen wat u hier komt doen?” Ik zou niet weten waarom ik haar dit niet zou zeggen, hoewel ik haar veronderstelling wel begreep. Het gebeurde wel vaker dat ik belangrijke zake niet met te veel mensen deelde.
“Ik kom Harry afleveren bij zijn oom en tante. Ze zijn de enige familie die hij nog heeft.”
“U bedoeld toch niet, nee, u kunt de mensen die hier wonen niet bedoelen”, riep Minerva geschokt, terwijl ze overeind sprong en naar nummer 4 wees. “Professor Perkamentus, dat kan gewoon niet. Ik houd dat huis al de hele dag in de gaten. U kunt zich geen twee mensen voorstellen die minder op ons lijken. En hun zoontje, ik heb hem zijn moeder schoppend en trappend door de straat zien sleuren, krijsend dat hij snoep wilde! En daar moet Harry Potter gaan wonen?”
“Dat is het beste voor hem”, zei ik gedecideerd. “Zijn oom en tante kunnen hem alles uitleggen als hij ouder is. Ik heb hen een brief geschreven.”
“Een brief?”, herhaalde Minerva zwakjes, en kwam weer naast me op het muurtje zitten. “Denkt u echt dat u alles kunt uitleggen in een brief? Die lui zullen nooit één snars van hem snappen! Hij wordt beroemd, een legende, het zou me niets verbazen als deze dag later tot Harry Potterdag wordt uitgeroepen, er worden vast boeken over Harry geschreven, elk kind in onze wereld zal zijn naam kennen!”