Achtendertig.

De volgende ochtend help ik Mikki met het inpakken van haar spullen. Ik wil helemaal niet dat ze gaat! ‘Mik, ik ga je zo erg missen!’ gil ik opeens, waarna ik de spullen die ik mijn handen heb laat vallen en op haar afspring. ‘Ik jou ook!’ gilt ze terug en we omhelzen elkaar stevig. Op dat moment komen de jongens binnen. ‘Ah groepsknuffel!’ roept Kevin, en ik voel drie paar sterke armen om mij en Mikki heen. We laten elkaar los en dan laten we Joe en Mikki even alleen om een uitgebreid afscheid te nemen. We lopen naar beneden en ploffen op de banken in de woonkamer. ‘Pff, ik ben zo blij dat ik geen afscheid van jullie hoef te nemen’ zeg ik. Ik zou het echt niet kunnen doen! Het is al moeilijk om afscheid van Mikki te nemen! Nick knikt en trekt me dicht tegen hem aan. ‘Ik ook, ik zou je niet laten gaan.’ Hij slaat dramatisch zijn armen om mijn nek en trekt me  nog dichter tegen zich aan. ‘O, Nicholas, mijn nek’ piep ik, waarna ik we los van hem wurm. Ik sta op, steek mijn tong naar hem uit en ga naast Kevin zitten. ‘KEV! Whatzzzzup big bro?!’ roep ik, waarna ik hem een knuffel geef. Hij moet lachen en antwoord vrolijk terug. We praten een tijdje tot Mikki en Joe beneden komen. Ze laten elkaar niet los en ik zie tranen in hun ogen staan. ‘O nee! Jongens, niet huilen! Dan moet ik ook huilen!’ piep ik, terwijl ik opspringen en weer om Mikki’s nek vlieg. Ze lacht even en omhelst mij ook weer. ‘Mik, ik ga je zo missen! Waarom blijf je niet hier wonen?!’ stel ik voor, waarna Mikki moet lachen. ‘Nee joh! Dat vinden mijn ouders nooit goed! En ik wil thuis mijn school afmaken.’ O ja, dat is waar ook! De scholen beginnen volgende week en ik moet hier naar school. Bah, daar heb ik helemaal geen zin in! Ik schud even met mijn hoofd om de gedachte weg te krijgen. Het is nog steeds vakantie! Denise roept ons voor de lunch en voor de laatste keer gaan we allemaal buiten aan tafel zitten. Het begint buiten al wat kouder te worden aangezien het bijna herfst is. Gisterenavond hebben we Nick’s verjaardag gevierd, omdat Mikki straks weg is en hij het klein wilde houden. Ik heb hem een enorme fotolijst gegeven allemaal met foto’s van hem, mij, ons samen, Joe, Kevin, Frankie, zijn ouders en vrienden. Het is hartstikke creatief geworden en het ziet er heel leuk uit. Ook heb ik nog een grote taart voor hem gebakken en een spannend boek. Hij was er heel blij mee! Ook van Mikki heeft hij een cadeau gekregen. Een shirt met een foto van ons erop! Ik had haar ermee geholpen en ze heeft geëist dat hij hem meteen aan zou trekken. Hij heeft er zelfs in geslapen! Hij heeft natuurlijk ook andere cadeautjes gehad, maar ik weet zo niet meer welke. Diep in gedachten verzonken smeer ik iets op mijn brood en werk het naar binnen. Na een uur rijden we langzaamaan naar het vliegveld. Mikki en Joe zijn maar stil en laten elkaar niet los, en wij geven ze de ruimte. Het afscheid is echt niet leuk. Met nadruk op niet. Mikki is mijn beste vriendin, en nou gaat ze weer naar huis, duizenden kilometers hier vandaan! Naar het kleine kikkerlandje, waar ik ook gewoond heb. Ik ga haar echt missen. Weetje wat ik ga doen? Ik ga haar gewoon stalken! Op MSN, Twitter, over de SMS en ik ga haar elke dag bellen! Of het daar nou drie uur s’ nachts is of 4 uur s’ avonds. Met een grijns op mijn gezicht loop ik langs Nick, die meteen door heeft wat ik van plan ben. ‘O o, Mik, ik denk dat je hierbij gewaarschuwd bent. Ik denk dat mevrouw hier een idee heeft gevonden om je niet te missen.’ Grijnzend kijk ik haar aan. Ze moet om me lachen. ‘Nou, doe je best! Ik vind het helemaal niet erg!’ Lachend lopen we door de gangen van L.A. Airport. Bij de gate nemen we een groter en uitgebreider afscheid, tot Mikki echt in moet stappen. ‘Dag lieverds! Ik ga jullie missen!’ gilt ze en ik gil harder iets terug. Als ze weg is voel ik een traan over mijn wang lopen. ‘Hee, het is goed, je ziet haar binnenkort wel weer terug’ sust Nick me, waarna hij me knuffelt. Als ik zie hoe Joe eraan toe is, wring ik me uit Nick’s armen en sluit de mijne om Joe heen. ‘Och, Joseph, niet huilen, dan ga ik ook weer huilen en lijken we dadelijk nog op oude wijven.’ Joe moet zacht lachen en ik ben blij dat ik hem even opgevrolijkt heb. We kijken naar het vliegtuig waar Mikki met haar ouders in zit, net zolang tot hij verdwenen is in de lucht. We lopen in stilte naar de auto waarna we naar huis rijden. De rest van de dag shop ik met Denise voor schoolspullen, die ik ook nog moet hebben. Nu is het avond, zo rond de klok van negen, en ik zit op mijn laptop een beetje over het internet te surfen. Nick ligt op mijn bed te lezen in zijn nieuwe boek en Joe is vroeg naar bed gegaan. Ik wou hem niet storen als hij alleen wil zijn. ‘Omg…’ mompel ik zachtjes, als ik een site open. Nick komt langs me staan. ‘Wat is er?’ vraagt hij, waarna hij de internetpagina ziet. ‘Oh, Iris, je moet je daar niks van aantrekken, die mensen zijn gewoon stik jaloers. Ze kunnen je niks aandoen en er veranderd door hun niks tussen ons.’ Met grote ogen staar ik naar de haatsite. ‘WIJ HATEN IRIS JONAS!!’ staat er groot op. Daaronder zie je allemaal foto’s van mij die bewerkt zijn of waar een kruis door staat. Het is een hyves-pagina. Ik wou er nog eens op kijken. Als ik bij beheerders kijk, zie ik dat de hyve van Lisa is. ‘Nee! Hij is van Lisa! Hoe kon ze?!’ roep ik uit, waarna ik gevaarlijk mijn armen in de lucht gooi en bijna Nick in zijn gezicht sla. ‘O, sorry lieverd’ mompel ik als hij gevaarlijk moet uitwijken om mijn hand niet in zijn gezicht te krijgen. Hij knikt dat het oké is en drukt een kus op mijn wang. ‘Ik kan dan wel niet lezen wat er staat, ik weet gewoon dat je er niks van moet aantrekken. Die meiden zijn gewoon heel jaloers op je.’ Ik knik. En ja, ik heet Iris Jonas. Ik wou graag mijn achternaam veranderen toen ik officieel werd geadopteerd door deze familie. Ik druk snel op het  “niet oké” knopje en daarna sluit ik de computer af. Snel poets ik nog even mijn tanden in de badkamer en daarna vlei ik me tegen Nick aan in mijn bed. Hij wou nog graag even doorlezen. Ik druk een kus op zijn lippen en leg mijn hoofd op zijn borst. Mijn ogen zijn zo gesloten en al snel ben ik in slaap gevallen.