*~62~*

62.
Itachi glimlachte zachtjes en liet het meisje los. Seiko keek nog steeds naar de vreemde man die haar vader was. “Sasuke?” Nog voor dat hij op keek voelde hij weer twee paar armen om zich heen. “Nii-san?” “Dankje Sasuke, bedankt voor alles” Sasuke wist meteen dat hij het over Seiko had, je kon het zien in zijn ogen. Sasuke grijnsde en schudde zijn hoofd. “Het is al goed, nii-san” Itachi knikte en keek toen serieus. “Ik moet gaan, nu. Ik heb nog heel veel te doen, zoals je hebt gezien.” Sasuke kwam langzaam overeind en greep zijn broers arm vast. “Ik ga mee!” “Ik ook!” Seiko was weer op het bed geklommen en zat naast Sasuke. Itachi schudde zijn hoofd. “Nee, Sasuke kijk naar je zelf je bent erg zo slecht aan toe, en Seiko ik wil niet dat jou ook wat overkomt.” Seiko keek boos naar haar vader. “Ik wil mijn broer helpen !!” Sasuke zuchtte. “Ik wil mijn neefje helpen” fluisterde hij zacht. Itachi glimlachte en plaatste zijn handen op beidde de hoofden van de twee. “Ik wil mijn zoon helpen, en ik wil niet dat jullie iets overkomt.” Er viel even een stilte voordat Itachi verder ging. “En daar boven op, ik wil niet dat jullie je eigen village veraden door met mij mee te gaan.” Seiko schudde even haar hoofd en keek onbegrijpend naar haar vader. Sasuke keek verdrietig naar zijn handen die in zijn schoot lagen, totdat er een hand op de zijne werd geplaatst. “Sasuke ….. i-ik heb dit nooit gewild … ik heb nooit dit leven voor je gewenst en ook niet voor jou..” Itachi draaide zich om en knuffelde Seiko weer. “I-ik het was een order, ik heb onze clan nooit willen vermoorden. Ik was jong en naïef.” Tranen gleden over Sasuke’s wangen terwijl hij ze hopeloos weg wreef. “Waarom heb je mij laten leven?” Itachi keek met ernst in zijn ogen naar zijn broertje. “Je was mijn alles, ik kon het niet, je was mijn kleine broertje” Seiko pakte Sasuke hand vast en kneep er zachtjes in. Itachi voog een paar tranen van zijn broertjes gezicht en prikte hem toen tegen zijn voorhoofd. “Papa?” Itachi keek verwonderd op. “Waar is Katsu nu?” De blik op zijn gezicht veranderde weer naar triets en met moeite stond hij op. “Ik heb geen idee. Ik moet nu gaan, als er straks iemand van Konoha binnen komt en ze zien me, dan …. Weet ik zeker dat ze de ANBU achter me aan sturen.” Seiko stond ook op, ze had zoveel vragen die ze wilde stellen, zoveel dingen die ze wilde weten, zoveel dingen die ze niet begreep, zoveel dingen die ze wilde leren en vooral ze wou weten wie haar moeder was. Sasuke knikte toen Itachi richting het raam liep. “Wanneer zien we elkaar weer” Hoopvol keek Seiko naar haar vader, net als Sasuke die waarschijnlijk dezelfde vraag wou stellen. Itachi glimlachte triest. “Ik hou van jullie” Met die woorden en zonder antwoord te geven op hun vraag verdween hij door het raam.

“LOOP DOOR !!” Katsu rende nu op een hoge snelheid achter Madara aan. Zijn gedachtes waren bij wat er eerder gebeurde. En de gedachtes, over dat hij bijna zijn eiegen zusje en oom het vermoord maakte hem ziek. Zijn hoofd deed pijn, net zoals de rest van zijn lichaam. Na een lang uur rennen kwamen ze eindelijk aan op de plaats waar ze moesten zijn. Ze stopte voor een eenzaam groothuis in de middle of no where. “Naar binnen” Madara’s stem was ijzig en koud. Katsu liep voor zijn oom het huis binnen, het was er stoffig, overal hingen spinnen webben en het was er pikdonker. De deur viel met een luidde klap dicht na dat Madara naar binnen was gestapt. “Weet je wat je gedaan hebt?” Katsu zette onbewust een aantal stappen achteruit toen Madara sprak. “WEET JE WAT JE GEDAAN HEBT ?!!!!!” Een vuist lannde in zijn buik en geschrokken klapte Katsu voorover. Hoestend en hijgend greep hij zijn buik vast. “Je vader weet wat mijn plan is, als je oom zo slim is om zijn mond te houden dan weet Konoha misschien niet dat je vader daar was. Waarom …. WAAROM …….. WAAROM ZIJN JULLIE ZO NAIEF, WAAROM BEN JE ZO ZWAK!!!! JE HAD JE ZUSJE GEMAKKELIJK KUNNEN NEERHALEN.” Met alle kracht die Madara had sloeg hij zijn vuist in de muur net langs Katsu’s hoofd, die net overeind was gaan staan. Hij zei niks en staarde alleen maar naar zijn oom die moordlustig terug keek.


Reacties onegai~~