A ranger/traitor 10

Het was maar goed ook dat de vragen Miko die dag zo hard bezighielden dat hij niet in staat was vermoeidheid te voelen. Hij slaagde er zelfs in om extra snel zijn werk uit te voeren zodat hij op het moment dat de smid eindelijk uitgeslapen was en de deur uitging, hij de smidse aan een grondige controle kon onderwerpen.
Het liep al tegen de avond. Het tijdstip dat Erlan meestal terugkeerde toen hij eindelijk iets vond. Het was een luik dat zich onder een koffer met allerlei spullen bevond. Met moeite duwde Miko de loodzware last opzij. Even luisterde hij scherp. Nee, Erlan was nog niet terug. Hij opende het luik en staarde verbaasd naar de voorwerpen die hij daar vond. Op het eerste gezicht waren het doodgewone smidsgereedschappen, maar toch weer anders dan Miko tot nu toe gezien had. Ze leken voor veel preciezer werk geschikt dan de andere stukken. Wat voor werk wist Miko echter niet. Het enige wat hij wist was, dat het iets geheim was.
Hij moest zien te achterhalen wat er aan de hand was.

Die avond sloeg de twijfel echter toe. Plotsklaps wist Miko niet meer zo zeker of het wel verstandig was om zich met andermans zaken te bemoeien. Erlan kwam pas heel laat terug en scheen gevochten te hebben.
"Dat zal hem leren", gromde hij tegen niemand in het bijzonder, "nu zal iedereen het wel uit zijn hoofd laten om me te vertellen dat ik nooit aan een vrouw ben geraakt door mijn lelijke kop." Als hij al iemand in elkaar sloeg om een stomme belediging, die misschien zelfs waar was, wat zou hij dan doen met een knecht die zich in zijn duistere zaken moeide?