- 002

Met trillende vingers open ik de brief en laat mijn ogen over de regels glijden. Als ik klaar ben, zie ik spierwit en kijk Lily geschrokken aan. "Lees voor!" smeekt ze. Ik knik.

Beste Valerie Potter.
Ja, ik weet het, Potter. Dat zou verwarrend klinken.
Maar het is tijd dat u uw ware identiteit weet.
Ik moet u melden, dat het eigenlijk de plicht was van uw adoptieouders, maar die konden het niet over hun hart heen krijgen.
Valerie, jij bent een Potter, tweelingzus van James Potter.
Waarschijnlijk kent u hem al.
Ik hoop dat u ons vergeeft dat we u zo laat hebben ingelicht.
Groeten, professor Dumbledore.

Ook Lily slaakt een geschrokken gilletje. Ik sta op, neem de brief weer in mijn hand en loop naar de coupé van James. Zodra ik die opensla kijken vier jongensogen me geschrokken aan. "Wat heeft dit te betekenen?" gil ik naar James, die me nu geschokt aan kijkt. Achter me verschijnt Lily die haar arm op mijn schouder legt. Tranen verschijnen in mijn ogen. "Leg uit!" gil ik naar hem. James kijkt verward naar Sirius, die al even verward terugkijkt. Ik gooi hem de brief toe en ren huilend weg. Lily laat me met rust, ze weet dat ik nu alleen wil zijn. Als ik weer in mijn coupé ben doe ik de deur op slot en de gordijnen naar beneden.
Was alles wat ik meegemaakt heb nep? Hoe weet ik nou wie ik echt ben? Is dit een leugen? Vragen vliegen door mijn hoofd en laten me nog depressiever voelen. Ik huil nog harder en voel mijn buik ritmisch snikken. Als de trein vaart mindert klopt Lily aan. "Valerie, gaat het?" hoor ik haar voorzichtig roepen. "Nee!" gil ik terug, maar ik open toch de deur en laat haar binnen. Ze vliegt me meteen om mijn hals en troost me met lieve woordjes. Als ik gekalmeerd ben, kleden we ons aan. De trein komt met een schok tot stilstaan. Lily maakt met een spreuk mijn make-up in orde. "Dankje Lils," fluister ik haast onverstaanbaar, maar aan haar glimlach te zien heeft ze het gehoord. We stappen in een koets, en krijgen gezelschap van James en Sirius. "Valerie, alsjeblieft, luister naar me. Ik wist het zelf ook niet! Ik had geen flauw idee dat je mijn zus was." Ik kijk verbaasd op, maar glimlach. "Het is goed, James. Ik kan nu in ieder geval zeggen dat ik een stoere broer hebt." We schieten in de lach en ik kijk vrolijk naar Sirius, die ook naar mij kijkt. Een blos verschijnt op mijn wangen als hij knipoogt en ik kijk weg. Wat doet die jongen toch met mij?