009 – Can't be alone.

''You know i need somebody..''

Sophia Adriana Brooks.
Ik gooi de kussen naar zijn hoofd die hij nog net op tijd kan opvangen maar de veren vliegen in het rond wanneer hij dat doet. In een reflex gooit hij hem terug maar ik kan hem niet op tijd meer vangen, lachend laat ik me op bed vallen tussen de veren. Het voelde gewoon zo ontzettend goed om alles weg te doen. Zayn komt op het bed zitten en kijkt me even aan, ‘je ziet er leuk uit zo met al die veren. Vaker doen.’ Lacht hij flauw. ‘zeg maar niets, jij hebt ook veertjes.’ Zeg ik lachend terug. ‘wacht.’ Ik spring van het bed en pak mijn canon om een foto te maken. ‘er moeten uiteindelijk nieuwe foto’s op het bord, en dit is een dag om te herinneren.’ Lachend knip ik alvast een foto van hem maar hij lijkt het niet te kunnen waarderen. ‘rustig maar famous kid, ik zet hem niet op het internet.’ Lach ik flauw en kom naast hem zitten om samen een foto te maken. We maken er een paar, een goede waar we allebei ‘’leuk’’ op staan, en voor de rest allemaal gekkebek foto’s.

Ik had Zayn mijn mail adres gegeven aangezien hij niet in Londen zou blijven, en hij een vriendin over wou houden aan onze zielige ervaring. Hij zou mailen wanneer hij tijd had, maar met zijn drukke leventje zette ik het maar uit mijn hoofd. Hij had me meegeholpen met mijn kamer op te ruimen en hij had zelfs wat geld achter gelaten, - stiekem omdat hij wist dat ik het niet wou aannemen – op mijn bureau om een nieuw kussen te kopen. Langzaam loop ik de woonkamer in waar het nog steeds rustig was. Het was al vier uur en er was nog niemand thuis. En dat voor een zondag. Meestal ging mijn moeder op de zondag langs Tante Nelly, mijn oude vergeetachtige en alleenwonende tante. Elke zondag ging alleen mijn moeder heen omdat het anders te druk zou worden voor haar. En dan nam ze meestal altijd wat makkelijks mee on the way om te eten. Ik neem mijn laptop mee de keuken in en zet hem op de bar aan het keukenblad zodat ik kon zien wanneer ik een nieuwe mail had. Iets in me rekende er totaal niet op dat hij dan ook maar een mail zou sturen maar ik hoopte dat hij meteen aan me dacht. Ik begin wat pannetjes uit de keuken kastjes tevoorschijn te toveren en besluit spaghetti te maken aangezien ik daar wel echt zin in had en aangezien niemand thuis was sinds vanmiddag besloot ik maar iets extra’s te maken dan alleen voor mezelf. Het is zo rustig in huis dat ik maar een van mijn moeders Cd’s op zet. Het blijken the Beatles te zijn. ‘YOU KNOW I NEED SOMEBODY.. HELP.’ Zing ik zo vrolijk mogelijk mee terwijl ik door de rode Bolognese saus roer. Dit lied was dan ook een van de weinige liedjes dat ik kende van The Beatles, maar mijn moeder kon deze cd soms rood draaien zoveel hield ze van The Beatles. Who blames her? Het was tenslotte haar tijd.

Wanneer het eindelijk op pasta begint te lijken en ruiken besluit ik maar alvast alleen te gaan eten, zonder mijn moeder en zusje en schep een bord met spaghetti en bolognesesaus op. Ik neem mijn bord mee naar mijn laptop en tijdens het eten scrol ik door mijn mail maar niets te bekennen dan mailtjes van facebook, en twitter.

Nia had gebeld dat ze bij haar beste vriendin bleef slapen en mama kwam later weer op de avond omdat ze was blijven plakken bij mijn overgroot ouders. Dat betekende dat ik de hele avond ook nog alleen thuis was dus besloot ik maar eens te googlen waar One Direction zich bevond aangezien Zayn me had vertelt dat hij nog twee dagen in Londen zou blijven en dan weer verder zou gaan met de tour. Wanneer ik het adres gevonden heb, althans ik hoop dat het, het juiste adres is, trek ik snel mijn jas aan en doe mijn sjaal om en muts op. Aangezien het weer sneeuwde besluit ik ook maar eens handschoenen aan te doen en aai Monster nog even snel over zijn bol. ‘braaf zijn.’ Fluister ik zachtjes net voordat ik de deur dicht doe. Ver vanaf mijn huis was het niet, ongeveer een halfuurtje lopen. Rustig was het niet voor het hotel en ik mengde me tussen de tientallen meisjes om voor bij het hek te komen. Maar mijn hoop om in het hotel te komen had ik min of meer al opgegeven. Precies vanaf waar ik nu stond kon je ,blijkbaar, hun kamer inkijken. Wanneer een jonge met blonde haren die ik meteen kende als Niall tevoorschijn komt sta ik tussen tientallen gillende keukenmeiden. Ik krijg het gevoel dat Niall zijn blik en de mijne elkaar kruisen en wanneer dat gebeurt zie ik hoe hij verontwaardig naar achteren wat gebaard en tien seconden daarna zie ik hoe Zayn ook verschijnt. Nog geen tel daarna sta ik midden in het gegil waardoor mijn oren min of meer van kapot zouden gaan. Maar ik had het gevoel dat ik moest blijven staan.

Hope you enjoyed it! <3
Laat een reactie achter