Negenendertig.

Boem! Met een schok schrik ik wakker. Wat was dat? Mijn ogen staan wagenwijd open en kijken rond in de donkere kamer. Mijn raam staat op een kiertje en beneden hoor ik stemmen. Oh mijn god, dadelijk zijn ze aan het inbreken! Zo stil mogelijk maak ik Nick wakker, die naast me ligt. ‘Nick, Nicholas, wakker worden!’ fluister ik, in de hoop dat hij wakker wordt. Met een kleine kreun opent Nick zijn ogen. ‘Wat is er Iris? Het is midden in de nacht.’ Zijn stem klinkt erg vermoeiend en hij heeft moeite om zijn ogen open te houden. ‘Nou, ik denk dat er ingebr…’ begin ik, maar er volgt een harde knal. Van schrik kruip ik dicht tegen Nick aan knijp mijn ogen stijf dicht. Zijn armen vouwt hij om mijn middel, en hij trekt me dicht tegen zich aan. Zacht fluistert hij lieve en sussende woordjes in mijn oor. ‘Ik ga wel kijken, ga jij nou maar slapen, je moet naar school straks.’ Hij laat me los en kruipt mijn bed uit. Ik knik voorzichtig en geef hem eerst nog een kus. No way dat ik ga slapen als hij beneden is met een stel inbrekers. Zo voorzichtig mogelijk sluip ik de overloop over, zonder dat Nick in de gaten heeft dat ik achter hem aanloop. Als hij beneden is, schiet ik Joe’s slaapkamer binnen. Ook hij zit rechtop in zijn bed. ‘Joseph…’ fluister ik. ‘Ik ben bang.’ Joe kijkt me even aan. Hij knikt en opent zijn armen zodat ik erin kan schuiven. Snel ga ik langs hem zitten. Hij sluit zijn armen om me heen en wrijft over mijn rug. Hij is zo’n lieve broer! ‘Waar is Nick?’ fluistert hij, terwijl hij de dekens om ons heen slaat. Ik fluister terug dat hij beneden is, om te kijken wat daar gaande is. Joe knikt en daarna is het even stil. Tot ik weer zo’n harde knal hoor. Ik verstijf van schrik en kijk Joe met grote ogen aan, die met net zo grote ogen terug staart. ‘Oh mijn god…’ mompel ik zacht, voordat ik overeind spring en de overloop op vlieg. Joe komt me achterna met een gitaar in zijn handen. Net zoals hij deed in J.O.N.A.S. Heel even grinnik ik, maar als ik weer aan Nick denk vergaat het lachen me snel. Samen lopen we zacht naar beneden, de donkere woonkamer in. Vaag zie ik in de keuken een lichaam staan. Geen idee of het Nick is. Langzaam sluipen we dichterbij, en blijven dan staan. Ik bij de lichtknop en Joe in aanslag om de gitaar tegen diegene zijn hoofd aan te knallen. In mijn hoofd tel ik tot drie en knip het licht aan, waarna Joe bijna begint te slaan met de gitaar. ‘Ho!’ roep ik, als ik zie dat het Nick is. Hij staat verschrikt te kijken, met een glas water in zijn hand. Geschrokken kijk ik terug. ‘Wat is er gebeurt?’ wil ik weten. We gaan aan tafel zitten en Nick begint te vertellen. ‘Toen ik beneden kwam zag ik vanuit het raam dat de politie al er was. Zij hebben die kwajongens meegenomen. Ik wou wat drinken voordat ik terug naar boven ging, maar omdat het zo donker was ben ik tegen een stoel aangelopen die met een grote klap omviel.’ Hij wijst naar een stoel die op de grond ligt. Ik knik en maak een ‘o’ gebaartje. Daarna staan Joe en ik weer op, om terug naar boven te gaan. Ik druk een kus op Nick’s wang en loop de trap weer op.




De ochtend brak al snel aan en voordat ik het wist, zat ik op mijn scooter op weg naar school. Mijn rugzak zit op mijn rug, en ik rijd een groepje fietsers voorbij. Ik een vlaag hoor ik nog dat ze Jonas Brothers muziek aan hebben staan. Even grinnik ik. Op school aangekomen zet ik mijn scooter weg, en loop de warme school binnen. Ik ben het staren onderhand wel gewent en trek me er niks van aan. Lucy, een meisje dat ik hier op school heb leren kennen, komt op me afgelopen. Ze is totaal geen fan van de jongens en is dan ook bijna de enige op school met wie ik echt normaal om kan gaan. En niet omdat ze dan dicht bij de jongens in de buurt kan komen. ‘Hey’ zegt ze vrolijk, als ze naast me staat. Ik begroet haar terug en open mijn kluisje om mijn helm en jas erin te leggen, en mijn boeken voor de volgende twee uren te pakken. ‘Wat zie jij er moe uit’ zegt ze, als ze de wallen onder mijn ogen ontdekt. Ik haal mijn schouders op. ‘Ik werd vannacht wakker van een stel stomme klotekindjes die het nodig vonden om mijn nachtrust te verstoren.’ Lucy knikt. ‘Joe, Nick en Kevin?’ vraagt ze. Ik schud mijn hoofd. ‘Frankie dan?’ Weer schud ik mijn hoofd. ‘Nee, die doen dat niet. Jongens die ik niet ken.’ Lucy knikt begrijpend en nadat ik mijn kluisje gesloten heb lopen we samen naar de les. Wat een geluk dat ze veel lessen samen met mij heeft! In de gang komen we Rebecca tegen, de grootste trut van de school en…de hysterische fan die we tijdens de vakantie tegen kwamen. Ze kijkt me even arrogant aan, en stapt dan snel door met haar twee aanhangsels achter haar aan. Bah, wat een rotkind! Lucy maakt een opmerking over de kleren die Rebecca aanheeft en samen schieten we in de lach. Al lachend lopen we het lokaal in.


Die middag zit ik aan de keukentafel mijn huiswerk te maken, tot de bel gaat. Met een kleine zucht sta ik op om de deur open te doen. Tot mijn grote verbazing staat Rebecca voor de deur. ‘Hoi Iris!’ zegt ze poeslief, maar haar stem klinkt alsnog zo vervelend! ‘Eh..hoi Rebecca. Wat doe jij hier?’ Verbaast kijk ik haar aan. ‘Ik snap een deel van mijn huiswerk niet, en jij woont het dichtst bij, dus ik dacht, laat ik het aan Iris vragen!’ Even glimlacht ze met haar gebleekte tanden naar me, en ik glimlach fake terug. Ze liegt, ze woont aan de andere kant van de stad! En het verbaast me al helemaal dat ze haar huiswerk zelf maakt! Meteen weet ik waarom ze hier komt. Om een glimp van de jongens op te vatten natuurlijk. Nou, dat gaat moeilijk. Joe is naar Demi, Frankie zit nog op school en Nick is boven met muziek bezig. Heel misschien komt ze Kevin tegen, die ook gewoon thuis is. ‘Oké? Kom maar binnen, dan…’ stamel ik, waarna ik de deur voor haar openhoud. Ze gooit haar platinablonde haar naar achteren (wat zo fake is) en stapt in haar roze outfit binnen. Oh mijn god zeg, dat doe je toch niet aan naar school?! Denk ik. Ze loopt met haar handtas achter me aan, naar de keuken. Daar zet ze haar knalroze (natuurlijk) handtas op tafel en ploft neer. ‘Wil je wat drinken?’ vraag ik aan haar, om toch nog een beetje aardig over te komen. Ze knikt, en vraagt om orange jus. Wat een toeval! Dat drinkt Nick ook! Zonder te klagen schenk ik het in een glas en zet het voor haar klaar. Dan ga ik weer zitten. ‘Wat snap je niet?’ vraag ik. Meteen begint ze te vertellen wat ze niet snapt. Vindt je het gek? Denk ik bij mezelf, tijdens die les heeft ze het te druk met flirten met de leraar. We hebben er pas een nieuwe voor gekregen, en hij is nog maar net afgestudeerd. Nog piep jong dus. Met een kleine zucht begin ik aan de uitleg, maar ik heb het gevoel alsof ze nog steeds niet luistert. Ze grijnst breed als Kevin binnen komt lopen. ‘Ha meiden! Lekker huiswerk aan het maken?’ vraagt hij vrolijk, terwijl hij een glas uit het kastje pakt en wat inschenkt voor zichzelf. Rebecca begint meteen met haar haren te spelen en glimlacht verleidelijk. Iets waarvan ze zelf denkt dat het fantastisch werkt, maar eigenlijk een grote afknapper is voor de meeste jongens. Ze knippert zo druk met haar ogen dat het lijkt alsof ze probeert op te stijgen met die dingen! Kevin glimlacht naar haar en verlaat de keuken weer. Ik ga weer verder met mijn uitleg. ‘Ik moet even naar de wc’ zegt ze dan. Ik knik en leg even snel uit waar de wc is. Rebecca staat op en trippelt op haar hakken naar de gang, waar de wc is. Ik ga maar vast door met mijn andere huiswerk. Na een paar minuten is ze nog steeds niet terug, en ik sta op om te gaan kijken waar ze blijft. In de gang zie ik dat ze niet op de wc is. Dom gegiechel komt van boven en ik weet meteen dat ze daar is. Ik loop de trap op loop de gang door. Het gegiechel komt uit Nick’s kamer, waar Nick zou moeten zijn. Als ik in de deur opening sta, schrik ik zo erg, dat ik vlekken begin te zien. Nick staat daar, te zoenen met Rebecca! Zo snel als ik kan ren ik naar mijn eigen kamer, draai de deur op slot en begin als een gek mijn spullen in te pakken. Tranen rollen over mijn wangen. Ik blijf kleren in mijn koffer stoppen, en ook mijn toiletspullen verdwijnen in de koffer. Buiten begint het al donker te worden, en als ik door het raam kijk zie ik Rebecca vertrekken, met een grote grijns op haar gezicht. Ik kleed me even om tot makkelijke kleren en koop via mijn laptop een vliegticket die ik uitprint met mijn gloednieuwe printer. Onder het eten ben ik makkelijk uitgekomen, en ik wacht in mijn kamer tot de jongens in bed liggen. Tegen Nick heb ik gezegd dat ik me niet zo lekker voelde, en dat ik bang was om hem aan te steken. Nu zijn alleen Denise en Paul nog beneden. Langzaam en voorzichtig loop ik met mijn spullen naar beneden. Denise kijkt me verschrikt aan, als ze ziet dat mijn ogen rood zijn van het huilen. Snikkend leg ik ze het verhaal uit, en vertel ze dat ik voor een tijdje terug naar Nederland wil, en dat ik wel bij Mikki zou logeren. Tenminste, dat hoop ik, want ik heb het helemaal niet gevraagd. Denise knikt begrijpend en wil me wel naar het vliegveld brengen. Erg dankbaar neem ik afscheid van Paul, Elvis en Belle, en vraag of Paul het niet aan zijn zoons wil vertellen. Hij knikt. Samen met Denise leg ik mijn koffer achterin de auto, en ze rijd met me naar het vliegveld. ‘Dankje Denise, je bent een schat.’ Ik geef haar een knuffel en samen halen we mijn koffer weer achteruit de auto. ‘Pas goed op jezelf’ zegt Denise als ik de gate door wil lopen. Ik knik. ‘Dat zal ik doen.’ We nemen nog even afscheid en ook aan haar vraag ik of ze het niet aan haar zoons wil vertellen. Ze knikt. ‘Ik verzin wel wat’ zegt ze. Ik knik dankbaar. ‘Oké, ik ben nog wel een keer, dag.’ En met die zin loop ik de gate in, met nog een paar keer omkijken, en stap in mijn vliegtuig, op weg naar Nederland.