| 010 | En de knappe postbode [Chad Michael Murray]

| Wat vooraf ging |
Dit is niet zonder vallen en terug opstaan.
'Kom op, peddelen, peddelen dames!' beveelt Robert ons.
'Kom Lau, we gaan hem eens laten zien wat we kunnen' zei ik.
'Dat zal niet veel zijn denk ik' zei ze.
'Nu rechtstaan!' Riep Robert.

| CHADS POV |
Damn, wat heb ik gedaan?
Ik heb de liefde van mijn leven kapot gemaakt.
Ik ga er naartoe. Sorry zeggen voor wat ik gedaan heb.
Hopen dat ze het me vergeeft.
Maar ik weet het niet goed..
Ik neem mijn oude fiets en rij richting Malika's huis.
Na 10min fietsen kom ik aan. Ik bel aan.
Niemand doet open. Zelfs haar vriendin Anne-Laura niet.

Ik zal ze even bellen dan.
Ik zoek Malika's naam in mijn gsm.
Haar nummer had ik gekregen net voor ik de BBQ ging aansteken.
Ik druk op het groene telefoontje. Laat hem een paar keer over gaan en dit krijg ik te horen: De persoon die je probeert te bereiken is momenteel niet beschikbaar, probeer gelieve opnieuw of laat een bericht achter na de bieb; BIEB !
'Heej Malika met mij, Chad dus moest je het nog niet door hebben.
Het is om te zeggen dat ik echt spijt heb van wat er gisteren gebeurt is.
Ik hoop dat je het me kan vergeven.
Ik wil je namelijk niet kwijt als vriendin.
We moeten ook nog eens samenwerken deze vakantie. En dat gaat niet goed als we ruzie zouden hebben, dus alstublieft, vergeef het me.
Bel me terug. Danku Malika om te luisteren.
Tot gauw.'
Dat laat ik achter. Ze zal het zeker en vast druk hebben.

Ik voel me zo ellendig.
Ik eet niks meer. Ik slaap niet. Ik drink niks..
Kortom, ik ben depressief.
Ik hou van haar maar ik durf het haar niet zeggen.
Okee het gaat best wel allemaal snel maar ik ben er zeker van dat ze de ware is voor mij.
Anders wordt ik nooit snel verliefd en nu wel.
Dat wilt toch iets zeggen toch?

Ik fiets dan maar even wat rond om mijn gedachten te verzetten.
Wat zit ik dan thuis in godsnaam te doen?
Niks te doen dus, alleen maar zitten wachten op een telefoontje terug.

| MALIKA'S POV |
We moesten proberen rechtstaan op onze surfplank.
'Ow ow oooow!' Hoorde ik Lau roepen.
Op het zelfde moment voelde ik iemand die aan me trok en leunde.
Het was Lau die haar recht wou houden.
Nouja, poging mislukt we lagen allebei in het water.
We kwamen terug boven water en zag dat Robert plat lag van het lachen.
Lau gooide water in zijn gezicht.
Het gevolg is natuurlijk dat hij naar haar toe kwam gezwommen en haar kopje onder duwde.

'Seg Robert, is het goed dat ik even uit het water ga en straks verder ga met de les?' vroeg ik aan hem.
'Ja hoor perfect, dan kan ik even iets drinken en wat klanten bij de shop helpen. Neem jij ook maar een pauze meid.'
Hij wroette in het haar van Lau.
'Nou zit mijn haar slecht, bedankt hoor!'
'Graag gedaan meid (;' zei hij sarcastisch.

Ik neem mijn gsm en zie dat er een bericht op mijn voicemail staat.
Ik beluister het en hoor het direct dat het Chad is.
De tranen springen in mijn ogen.
Natuurlijk wil ik het hem vergeven, maar dat gaat niet op 1, 2, 3.
'Seg meid, wat is er?' vraagt Lau.
'Luister maar.' Ik geef mijn gsm door aan haar.
'Aaw wat lief ! Wat ga je doen? Terug bellen of niet?'
'Ik weet het niet, wat zou jij doen Lau?'
'Ik zou hem terug bellen en vragen of hij komt. Dan ben je niet zo alleen en als hij iets van surfen kent kan hij het jou leren. Dan hebben we elk een lesgever ;p' stelde ze voor.

Ik raap al mijn moed samen en ik zoek zijn naam in mijn gsm.
Druk op het groene telefoontje, maar ik wil al snel afleggen maar Lau zegt van nee.
Ik luister altijd naar mijn beste vriendin met haar goede raad altijd.
'Hallo met Charlotte' hoorde ik aan de andere kant.
'Hallo, Malika hier. Met wie spreek ik?'
'Met Chad's kleine zusje.'
'Kan ik Chad even spreken? vroeg ik.
'Ik denk van niet.'
'Waarom vroeg hij dan om hem terug te bellen?'
'Weet ik veel.'
'Wie is het Charlotte?'
'Een ene Malika ofs'
'Kom geeft hier, nu! Hoorde ik op de achtergrond.
'Heej Malika'
'Heej Chad'
'Fijn dat je even terug belt.'
'Je hebt gelijk. We moeten nog samenwerken en anders is het niet fijn als we ruzie hebben.'
'Dus je vergeeft het me?'
'Alleen als je het kan bewijzen dat je het meent.' zei ik zacht
'Hoe kan ik het nu bewijzen als je niet thuis bent?'
'Ohn ben je bij me thuis geweest?' zei ik verrast. Oke dit is een teken dat hij het echt meent dat hij spijt heeft.
'Ja.'
'Kan je horen waar ik ben?'
'De zee?'
'Jup goed geraden, Knokke-Heist. Aan het leren surfen door een kei knappe gast. En als je me graag hebt en me niet wilt verliezen moet je maar afkomen'
'Ik weet het niet hoor.' Ik hoorde wat verdrietigheid in zijn stem. Is het omdat ik zei dat ik surfles krijg van een knappe jongen?
'Kom je of niet?'
'Ik weet het echt niet. Sorry. Maar ik moet gaan, zusje roept.
'Daag Chad'
Tuut, tuut, tuut.
Hij had blijkbaar al aflegt.


| ABO'S ? | KUDO'S ? | REACTIES ? |