W53

“Dag Bloom, kan jij ons even uitleggen hoe de Trix jou hebben betoverd?” Bloom vertelde alles van de avond ervoor.
“Goed, dat was zeer duidelijk. Maar mag ik vragen, als je een monster bent, weet je dan wat je doet?” Bloom moest even slikken.
“Op het moment zelf niet. Ik ben dan volledig overgeleverd aan de instincten van het monster. Ik herken dan zelfs mijn vriendinnen niet meer. Maar achteraf weet ik altijd wat ik gedaan heb. Dat is echt vreselijk”, huiverde Bloom.
“Dat begrijp ik, maar ik vrees toch dat we zullen moeten zien hoe je eruit ziet en hoe je je gedraagt als monster.” Bloom knikte zenuwachtig. Het raadslid wierp een veelbetekenende blik op Faragonda. “Maar,” ging hij verder, “als we Faragonda mogen geloven ben jij een afschuwelijk monster en een groot gevaar, en zullen we je moeten opsluiten tot de betovering is verbroken.” Bloom ontplofte en stormde op het raadslid af.
“Flora!”, schreeuwde Faragonda, toen Bloom hem bereikt had. Flora trok Bloom bij het raadslid weg en dwong haar te gaan zitten om te kalmeren. Toen Bloom gekalmeerd was vroeg ze angstig:
“Meende u dat echt?”
“Als Faragonda er zeker van is dat je veilig bent op Alfea denk ik niet dat dat nodig is.”
“Zolang Flora bij haar blijft ben ik daar zeker van”, antwoordde Faragonda kalm. Bloom zuchtte opgelucht.
“Goed dan, zou je eens iets eenvoudigs willen toveren?” Bloom toverde plagerig een regenwolk boven Faragonda’s hoofd, die onmiddellijk reageerde met een paraplu. Blooms huid wed weer groen en grauw, maar toen de regenwolk verdween werd Bloom weer normaal.