019 – Made for eachother.

1+1

Sophia Adriana Brooks.
Ik hoor het schattige rinkeltje van het authentieke winkeltje door de hele winkel gaan en kijk rond en verbaas me over de dingen die ik zie. Waarom was ik hier nog nooit geweest? Ik loop langs de oude opgestapelde dingen, het was redelijk rommelig maar je kon precies de prachtige dingen eruit halen. Ik kon hier wel uren zijn, ik vond vintage spullen namelijk echt helemaal geweldig ook al was ik best modern ingericht. Ik zie een oude man van achteren wegbenen en hij kijkt me met een vriendelijke lach aan. ‘Kan ik u ergens mee helpen?’ ik knik en loop naar de etalage en wijs de ketting met een hanger in de vorm van een Dogtag aan. ‘Oh ja prachtig vind je niet.’ Hij pakt hem uit de etalage en neemt hem mee achter de toonbank, ik bekijk het eens goed. Het was niet een normale dogtag, aangezien het meer een hanger was en je kon het openen en dan kon je aan beide kanten een foto doen. Nu zag ik pas dat er binnenin ‘1914’ in staat gegraveerd. Ik doe hem dicht en wrijf met mijn duim over de bovenkant en zie ‘A Beautiful memory.’ Staan. Ik kijk de man even aan die me geheimzinnig aankijkt. ‘ik heb er nog een.’ Hij mompelt nog iets terwijl hij zich omdraait en een van de stoffige laatjes opent. Hij haalt precies zo’n een in het goud tevoorschijn. ‘achter bijna alles wat ik verkoop zit een verhaal, dus ook aan deze twee.’ Zegt hij en legt zijn trillerige hand op de mijne. ‘ze zijn gemaakt op de zelfde dag, door de zelfde maker. De gouden was voor hemzelf, en hij had precies zo’n een extra alleen dan in het zilver, voor als hij ooit de liefde van zijn leven tegen zou komen. Hij had zichzelf beloofd hem alleen aan diegene te geven, die hem kon betoveren met een blik.’ Hij geeft me ook de gouden hanger. ‘en? Heeft hij die gevonden?’ vraag ik terwijl ik ze blijf bekijken. Ik zie de man knikken. ‘mijn vader en moeder waren erg gelukkig.’ Zegt hij flauw en ik kijk hem eens vragend aan. ‘ze waren van uw ouders?’ hij knikt waardoor ik ze terug schuif over de toonbank. ‘dan kan ik ze niet van uw kopen.’ Zeg ik snel. ‘iemand moet de traditie doorschuiven aangezien ik nooit kinderen van mezelf heb gekregen met mijn vrouw.’ Ik bijt eens op mijn lip. ‘dan moeten de vrouwen de traditie maar overnemen. Je bent de eerste in een lange tijd die, hem heeft opgemerkt.’ Het was echt een mooi verhaal vond ik, en ook al zou ik het waarschijnlijk nooit gebruiken ik moest ze kopen. Voor het geval gaf ik ze aan iemand anders op verjaardag om het zelf maar te doen. ‘ik koop ze.’ Zeg ik vast beraden.

Thuis gekomen berg ik de kettingen op en hang ze aan een haakje boven mijn bed. Ik hoor de deurbel gaan en tien seconden later hoor ik mijn moeder mijn naam schreeuwen. Ik loop de trap langzaam af zodat ik kon zien waarom ik naar beneden moet komen maar als ik zie het is versnel ik mijn pas en spring in mijn vader zijn armen. ‘pap!’ verzucht ik en begraaf mijn gezicht in zijn koude besneeuwde jas. ‘Prinsesje.’ Beaamt hij in een lange zucht. ‘ik heb je zo gemist lieverd.’ Ik voel hoe hij zachtjes door mijn haren streelt en me los laat en me eens goed bekijkt. ‘de tijd staat je prachtig,’ zegt hij met een trotse blik. ‘waar is Nia?’ vraagt hij terwijl hij met zijn hand op mijn onderrug me meeneemt naar de woonkamer. ‘Adam, ik weet niet of dat wel zo’n goed idee is.’ ik zie mijn vader zijn blik begrijpend veranderen. Nia was nog steeds alle dagen kapot van het feit dat papa niet meer thuis woonde, maar ik wist zeker dat ze hem wou zien. ‘pap?’ hoor ik vanuit de gang komen en ik hoor de voordeur dicht slaan. Nia omhelst pap stevig en ik zie mijn moeder opgelucht ademhalen. Nu konden we samen zijn met de kerst.