Chapter 13

Ik reed rond in mijn knalrode Fiat met een zwarte streep op de zijkant dat eindigt in blokjes zoals een race vlag waarmee ze aan het begin van een race zwaaien. Ik reed eigenlijk doelloos rond tot ik iets door het bos zag rennen. Het rende met me mee maar was iets sneller. Ik ging zo snel reden als toegestaan was maar het ging nog steeds sneller. Ik keek goed en zag een blonde jongen met een jong meisje op zijn rug. Ik bleef staren. Die jonge was Jasper. Ik kreeg een brok in mijn keel. Die jonge was Jasper. Het leek net of het door mijn hoofd echode. De weg hield op dus ik moest links afslaan. Dat deed ik met tegen zin en reed vervolgens naar huis toe en kroop achter mijn laptop. Ik had laatst iets gelezen over vampieren, omdat ik dacht dat de mensen in mijn oude klas vampieren waren. Ik weet het, het was zo’n stom idee, maar ik las iets over… euhm.. ik deed het even uit het blote hoofd. Op de site stond iets over dat vampieren een witte huid hebben, lange hoektanden, ijskoud waren, hebben een aantrekkende werking op mensen door hun stem, geur en uiterlijk, kunnen mega snelle bewegingen maken, etc.
Nu ik dit zo lees moet ik echt aan Jasper denken. Het verklaart alles. Zijn witte en koude huid, zijn fluwelen stem, heerlijke geur en zijn perfecte gelaatstrekken en dat hij daarnet heel snel rende verklaart die snelle bewegingen. Waarom moest ik nou van alle jongens die ik ken een vampier leuk vinden?