OO5

By TheBiebAmore

Kate Ann McCartney

Ik had bijna alles verteld wat er gebeurd was. Elke poging hem te ontmaskeren. "en toen kwam die grote man dus terug van vakantie die de echte eigenaar was en toen?" drong Maddie aan. En terwijl ik het verhaal verder vertelde dacht ik terug aan die laatste dag.

‘WAAROM ZIT JIJ IN MÍJN PAK!’ riep hij. Justin schrok zich kapot. Justin zette wat stappen achteruit en de man kwam weer dichterbij. Hij greep mijn hand en trok me mee waardoor ik een kort gilletje slaakte. We begonnen te rennen en de man rende achter ons aan. ik keek lachend achterom. We renden door en ik zag het bos al. We renden door tot we de man niet meer zagen. Justin stopte en leunde tegen een boom aan. ‘what…de..fack’ zei ik terwijl ik op adem kwam en leunde met mijn handen op mijn knieën. ‘wie was dat? Waarom zit jij in zijn pak?’ vroeg ik terwijl ik hem niet begrijpend aankeek. ‘dat was denk ik de originele eigenaar van dit pak’ mompelde hij ‘dus, jij bent niet de eigenaar van dat pak?’ vroeg ik terwijl ik hem fronsend aan keek. Hij schudde met mn hoofd. ‘what the fack’ mompelde ik weer. ‘oke ik ga het je allemaal uitleggen’ mompelde hij. Hij pakte mijn handen beet en hij zakte door zn knieën waardoor ik op de grond ging zitten. Hij ging tegenover mij zitten. ‘oke luister…en laat me wel uitpraten he’ ik knikte.‘ik wilde even weg van alles en iedereen. En toen zag ik dat teletubbieland hier dus dichtbij was. Ik ging stiekem het hok in en deed het tinkywinkypak aan. toen kwam jij. Wilde je op de foto. En toen zag ik je weer, met Isa. Toen wilde Isa op de foto. En, hoe vaker ik je zag, hoe leuker ik je begon te vinden. Dus ik bleef. Ik kwam erachter dat James…de échte eigenaar van dit pak, op vakantie was, tot vandaag dus. En..ja… ik kon je mn gezicht niet laten zien omdat…’en hij pakte zn kop beet en zette hem heel langzaam af. Toen ik zn ogen vanonder de kop vandaan kon zien werden mijn ogen groot. Hij zette hem helemaal af. ‘ju-ju-justin…’ hakkelde ik, terwijl ik hem nogsteeds met grote ogen aankeek. Hij knikte. ‘ik schaam me dood’ riep ik ineens uit. ‘wat waarom?’ vroeg hij gelijk verbaasd. ‘ik gilde tegen je aan dat ik fan van je was!’ riep ik terwijl ik mijn handen tegen mijn wangen aanlegde. Hij schoot in de lach. ‘like i care’ lachtte hij. Mijn wangen werden rood. ‘eerst even dat pak uit’ mompelde hij. hij stond recht en deed het pak uit. Ik ging ook recht staan. Ik keek hem nogsteeds helemaal verbaasd aan. ‘is dit geen een of andere grap?’ mompelde ik. Hij schudde zn hoofd. ‘als je zo blijft kijken vallen je ogen eruit’ zei hij lachend en ik knipperde gelijk met mijn ogen.
Lachend stapte hij naar me toe en sloeg zn armen om mijn schouders heen. Eindelijk kon ik hem knuffelen, zonder die irritante kop op, waardoor hij hoogstwaarschijnlijk halve nekhernia’s kreeg. Hij trok zn hoofd iets naar achter en keek me aan, terwijl hij mij nogsteeds vast hield. Ik keek hem ook aan. Hij kwam langzaam dichterbij met zn hoofd en drukte zn lippen op die van mij. Eindelijk, na die week. Dit keer, zoende ik wel terug. Vorige keer wilde ik niet, omdat ik alsnog verliefd was op hem, ookal wist ik niet dat hij het was. ik sloeg haar armen om me heen. hij haalde mn lippen van de mijne af. Ik keek hem even aan. Ik sloeg haar armen strakker om hem heen en leunde met mijn hoofd tegen zn schouder aan, aangezien ik wat kleiner dan hem was. ‘ik wist het wel’ mompelde ik na een tijdje en ik keek hem aan. Hij glimlachtte. ‘maar stiekem, had ik nooit gedacht dat je het echt zou zijn’ ‘ik ben het echt’

"En toen kwam zijn moeder en werd hij weggetrokken, ik heb hem nooit meer gezien" er liep een traan uit mijn ooghoek en Maddie trok me in een knuffel. Een knuffel van een vriend, dat had ik nodig. Maar de omhelzing van Maddie voelde lang net zo goed als die van Justin. Zijn lichaam straalde warmte uit, je voelt je vertrouwt wanneer je dichtbij hem staat. Veilig. Alsof er niks in de wereld kan gebeuren. Alsof niks en niemand hem meer af kon pakken.