*~67~*

67.
Seiko haalde haar schouders op en ging weer recht staan. Ze klopte zich snel af en liep toen weer verder. Ze had het idee dat iemand naar haar keek en het maakte haar nerveus. Het was inmiddels kouder geworden en ze wreef even in haar handen. Bij elke keer dat ze uitademde ontstonden er kleine rook wolkjes.

Itachi was inmiddels opgestaan waardoor Ayumi ook wakker werd. Ze keek even versuft om zich heen maar toen ze Itachi zag rondlopen werd ze meteen alert. “Wat is er ?” Itachi wees tussen de bomen. Ayumi stond ook op en volgde Itachi’s vinger tussen de bomen door naar een meisje dat een beetje rond dwaalde en er niet echt met haar gedachtes bij leek te zijn. “Seiko” Toen de woorden uit Itachi’s mond rolde, werden Ayumi’sogen meteen groot. Ayumi hapte letterlijk naar adem en een gevoel van geluk en plezier ging even door haar heen, dit was de eerste keer dat ze haar dochter terug ziet na al die jaren. “We moeten haar weg zien te krijgen, het is veel te gevaarlijk nu, er is een sterke chakra in de buurt en ik weet niet van wie die is.” Itachi haalde even diep adem en zuchtte toen. Hij sprong in de boom voor hem en hoorde dat Ayumi hem volgde. Samen sprongen ze door de bomen heen richting de openplek waar Seiko liep. Itachi liet zich met een iets wat luidde plof achter het meisje vallen. Een kleine glimlach ontstond op zijn mond toen hij Seiko’s schouders betrapt omhoog zag springen. De glimlach verdween echter meteen toen hij besefte dat de situatie waar ze nu in zaten levensbedreigend was. Ayumi landde schuin achter hem en observeerde het meisje even. Seiko draaide zich met een schok om en hield een kunai voor zich. Haar schouders zakte opgelucht toen ze haar vader en een vrouw zag staan. Ze stond recht vanuit haar vechtshouding en keek de twee onderzoekend aan. “Pap ?” Itachi knikte even voor dat hij een serieusgezicht aan nam. “Waarom ben je hier?” Seiko staarde even naar de grond en haalde leveloos haar schouders op. “I-i-ik wou Katsu h-helpen ?” Ze antwoorde meer met een vraag als met een direct antwoord. Itachi schudde even zijn hoofd en keek toen bedenkelijk. “Ik kan me niet voorstellen dat Sasuke dit zomaar heeft toegelaten, weet je überhaupt wel in wat voor een problemen je jezelf en ons allemaal brengt ?” Seiko keek beschaamd naar de grond en slikte even. “H-het mocht o-ook niet van S-sasuke-nii-san, ik ben w-weggegaan toen hij i-in slaap was g-gevallen, het spijt me” Seiko keek op en de Sharingan in haar ogen flitste even. Ze keek onderzoekend naar de vrouw naast Itachi en schuifelde even met haar voeten. “Seiko?” Ze richtte haar aandacht weer op Itachi die naar Ayumi wees. “Dit is je moeder” Seiko had het gevoel dat haar hart spontaan een slag mistte. Ayumi glimlachte lief naar haar en opende haar armen lichtjes. Seiko slikte even en liep toen naar Ayumi ze sloeg haar armen om de vrouw heen die blijkbaar haar moeder was. Er viel even een stilte voor dat Itachi lichtjes kuchtte. Ze grijnste beidde een beetje en volgde toen Itachi weer terug de bossen in weg van de openplek. Itachi draaide zich om en wees toen naar Seiko. “We brengen Seiko naar de Akatsuki base, Madara is daar niet en komt er waarschijnlijk voorlopig ook niet, daar is ze tenminste veilig. Als we haar terug brengen naar konoha is er een grote kans dat ze word ondervraagt, iets wat de situatie alleen maar gevaarlijker maakt en de kansom ‘Katsu’ te redden kleiner maakt.” Ayumi knikte even. Seiko haalde nog steeds beschaamd voor haar roekeloze gedrag haar schouder op en volgde haar ouders naar de Akatsuki base die in Konoha bekant stond als een gevaarlijk criminele bende.


Reacties onegai~