025~

De jongens moesten nu veel meer reizen dan vroeger, wel, toen gingen ze meestal niet zo erg ver. Nu gebeurde het dat ze op het einde van het schooljaar aan de andere kant van Duitsland zaten. Op dit moment, ergens waar het veel kouder was dan bij ons. Ik mocht mee omdat het vakantie was, en omdat ik eigenlijk de hele tijd rond de jongens heen hing. De Gebruikelijke sidekick. Tom vond het wel grappig om me dan de hele tijd te plagen, iets wat ik minder grappig vond.Om de kosten zo veel mogelijk te dempen, lag ik meestal in een kamer met Tom en Bill, iets waar hun moeder zich steeds meer zorgen over begon te maken. Ze had het nooit gezegd tegen mij, maar ik wist het omdat ik Simone en Tom per ongeluk had afgeluisterd. 'Tom, wacht even, ik wil nog even iets zeggen.' zei ze kortaf terwijl de andere jongens doorliepen. 'Laat me raden, je wil me zeggen dat ik me moet gedragen vannacht. En dat je Bill hebt gevraagd om een oogje in het zeil te houden?' vroeg hij met een kleine grijns. Simone zuchtte, maar knikte toch. 'Jullie zijn veel ouder dan Laura, hou daar rekening mee.' zei ze stil. 'Bedoel je nu dat je denkt dat Laura en ik...? Whoa! Mam!' ik moest moeite doen om mijn lach in te houden. Tom en ik? Het besef dat zoiets eigenlijk niet erg raar overkwam, deed me nadenken. Waarom leek het bijna normaal? Tom en ik waren erg close, goeie vrienden, misschien net iets Closer dan de rest maar zoiets? 'Tom, ik ken jou goed genoeg, en de blik van een jongen zegt veel voor een vrouw. Zeker als die vrouw zijn moeder is.' zei ze en ik voelde mijn kaken rood worden. alweer. De blik van een jongen zegt meer dan genoeg... wat bedoelde ze daarmee? Keek Tom op een andere manier naar mij dan de rest? Ik besloot dat ik het niet wou weten, en ging achter de jongens aan die in onze -die van Bill, Tom en ik- kamer zouden wachtten. 'En, iets gehoord dat je niet wist?'vroeg Bill. 'Of iets dat je leuk vond?' georg had mijn rode kaken opgemerkt. Ik schudde mijn hoofd en ging snel verder met mijn koffer inpakken. Morgen zouden we alweer vertrekken, maar voor morgen gaven ze ook slecht, koud weer. Nog kouder. Ik zuchtte zacht en schrok op toen Georg achter me stond en me kietelde. 'Last van een slecht geweten?' mompelde hij zacht.