[Hp] I Believe [05]

OMG!
De volgende dag werden we al heel vroeg door de klassenoudste wakker gemaakt. heel oneerlijk vond ik. de lessen begonnen om half 9 en we werden al om 7 uur gewekt. eigenlijk wou ik er om 8 uur uitkomen.
Ik sloeg geittiteerd de dekens van me af en sprong mijn bed uit.
ochtenhumeur had ik niet echt heel erg last van. tenminste, dat vond ik. volgens mijn moeder heb ik alleen een extreem geval van ochtend humeur. geen idee hoe ze daar bij kwam
ik trok snel mijn gewaad aan en pakte mijn staf van mahonie van mijn kastje af. het was een prachtige niet heel donker bruine staf, mahonie. mijn prachtige nieuwe staf was 30,1 cm lang en had een kern van gemalen hippogrief veren.
jaja. het zal wel. maar ik vind hem geweldig. olivander had heel veel stokken aan me laten proberen maar hij kon de goede maar niet vinden. uiteindelijk vroeg mijn moeder om een staf die niet type á la haar is maar meer een type á la sirius. ik lijk zoveel meer op hem dan op mn moeder
ik probeerde om van parvati de dekens van het bed af te gooien. ik zwaaide wat met mijn staf, spreuken kon ik nog niet, maar het lukte uiteindelijk wel. de dekens vlogen van haar bed af en landde boven op belinda broom. ik kreeg de slappe lach en vluchtte maar de leerlingen kamer uit tegen alle kussens die naar me toe werden gegooit.
Hermelien die zat allang beneden, ze las wat in haar boek transfiguratie voor beginners. aangezien de kamer voor de rest leeg was ging ik naast haar zitten.
'heej hermelien' zei ik terwijl ik mezelf op de bank naast haar liet ploffen.
ze keek verstoord op. 'he' zei ze droogjes en ze las toen weer veder.
'de lessen zijn nog niet begonnen hoor' mompelde ik.
'weet ik' zei ze terwijl ze een paar aantekeningen maakte. 'maar ik wil gewoon al zo goed mogelijk voorbereid zijn, de lessen scheinen heel zwaar te zijn' beweerde ze.
'oh. ik heb juist iets anders gehoord' zei ik.
ja. hier was dus niks aan. ik ging door het portret gat dan maar om te kijken of er plekken waren met meer leven. bij de grote zaal bijvoorbeeld.
er waren niet veel mensen, maar wel wat mensen die ik kende.
ik ging naast de tweeling Fred en George zitten die ook al met een andere jongen bezig waren met iets wat in een doos zat.
'Ruby, moet je dit zien' zei fred of george, ik kon ze nou niet echt uit elkaar houden.
'wat?' vroeg ik terwijl ik tussen een van de tweeling en een andere jongen ging staan en een andere jongen. in de doos zat een enorme tarantula spin. Ik gilde even en sprong achteruit.
'jezus wat een beest' zuchtte ik
alle drie de jongnes kregen metteen de slappe lach