047~

Hij trok me weer in zijn armen en stapte traag terug naar het raam. 'Prachtig decor.' zei hij. Ik probeerde naar hem op te kijken, maar zijn hoofd lag op mijn schouder waardoor ik mijn hoofd niet kon draaien. 'Vind je de avond toch een beetje leuk?'vroeg hij zacht. ZIjn lippen lagen nu echt tegen mijn oor. ik haalde mijn schouders op. 'Daarmee maak je mij dus gek, je lijkt nooit een antwoord te willen geven.' zei hij zacht. ik glimlachte zacht. 'Ja, ik had het best wel leuk.' zei ik. 'Zo goed?' vroeg ik zacht. 'Prachtig.' zei hij. ik snapte zijn antwoord niet, maar ik brak er mijn hoofd niet over. Ik liet mijn hoofd achteruit leunen, op Toms schouder. Ik sloot mijn ogen en merkte dat Tom me ophief. Hij droeg me in zijn armen en ging in de zetel zitten. Ik bleef precies zitten zoals ik stond? Met mijn hoofd op de schouder van tom, mijn rug tegen zijn borst en zijn hoofd op mijn schouder. Plots merkte ik iets op, Toms lippen. Ze lagen weer tegen mijn oor, wel eigenlijk niet. Ik voelde hem kleine kusjes geven op mijn oorlelletje. ik giechelde zachtjes, iets Wat tom blijkbaar leuk vond. hij schraapte zachtjes met zijn tanden over mijn oorlel. Ik vroeg me af hoe hij het voor mekaar bleef krijgen, mij zo gek krijgen. ik lachte zachtjes en dat leek hem alleen maar aan te moedigen. Ik ontspande op een of andere manier, hij stelde me gerust, en zijn handen die nu terug op mijn heupen lagen, gaven me het gevoel van steun in plaats van de schrik die ze eerder de avond bij me opriep. Ik zuchtte want ik voelde dat mijn oogjes wilden toevallen, maar om een of andere reden kon ik toch genoeg kracht halen om wakker te blijven. Ik kroop recht, en Tom keek me aan alsof ... Jah, hoe keek hij? Alsof ik hem afwees. Ik glimlachte zachtjes naar hem, hij vernauwde zijn ogen even. Maar hij grijnsde toen ik me gewoon omdraaide. Ik keek hem aan en kruiste mijn benen rond zijn middel. zachjes schoof ik een beetje dichter naar hem toe. hij sloot zijn ogen even maar keek me aan toen onze gezichten dichter bij elkaar kwamen. hij grijnsde als een kleine jongen die wist dat hij iets zou gaan doen dat hij niet mocht (van zijn moeder toch niet).

Sorry als dit stukje een beetje raar is, en sorry want ik ben zwaar ziek, ik leid aan UItstelities. Ik stel alles uit, waardoor het altijd langer duurt eer er iets gebeurd...