{014}

Ik word gewekt door gestommel en gehiechel op de gang, het geluid komt steeds dichte en stopt dan voor mijn deur. De deurklink gaat zachtjes naar beneden. Wie zou het kunnen zijn, vast een paar huiselfen die wat klusjes komen doen. De deur gaat open en twee schimmen lopen richting de lange gordijnen. Automatisch verberg ik mijn hoofd onder de dekens, omdat ik nu al weet dat het licht dat gaat binnenvallen te fel is. "Opstaan!":hoor ik twee stemmen in koor. Ik voel hoe het bed naast me beweegt en ik schrik me rot als draco's hoofd maar enkele centimeters van het mijne verwijdert is. Het klinkt misschien stom, maar ik was al helemaal vergeten dat hij bij me geslapen had. Zijn haren zitten in de war en met piepoogjes kijkt hij me aan. "Wie zijn dat?" zijn stem klinkt nog wat schor, waaraan ik merk dat hij nog diep lag te slapen. Ik haal mijn schouders op:"geen flauw idee". "draco lamzak, sta op." Ik haal mijn hoofd onder de dekens vandaan en zie Ellie en Alex tegen het bureau leunen. Nu komt ook Draco tevoorschijn:"wat doen jullie hier, weet je wel hoe vroeg het is." Ellie schud haar hoofd:"correctie: hoe laat het is, het is bijna 16.00 uur." Ik laat mijn ogen even over de klok glijden en stel vast dat het inderdaad al een stuk in de middag is. "maakt niet uit, wat komen jullie doen?":vraag ik toch wel nieuwsgierig. Alex neemt het woord:"owja, draco we hebben je koets terug gebracht." Draco rekt hem even uit en stapt dan uit het bed. Wow wat een lijf: niet te gespierd en ook niet te slap, niet bruin, eerder aan de witte kant. Ik verlies mezelf even in mijn gedachten en geneer me niet om hem in me op te nemen. Een kuchje van ellie doet me ontwaken. "Niet dat het Natasha waarschijnlijk iets interesseert,die is duidelijk te druk met andere dingen." Ik voel een blos op mijn wangen komen en ik laat mijn hoofd weer in mijn kussen vallen. Ik verwachte elk moment een opmerking van draco, zoiets in de zin van: dat bevalt je wel hé of begin niet te kwijlen, maar er komt niets. Inplaats daarvan verandert hij snel van onderwerp: "ok en wat wil je nu dat ik je ervoor betaal ofzo." "nene in tegendeel, er is nog een ietsiepietsie iets wat we moeten vertellen.": Alex kijkt even schaapachtig naar Ellie, die bemoedigend knikt. "Wel we wouden ze eigenlijk gisteren al terug brengen, maar we hebben een ongelukje gehad." Draco's ogen worden groot en woest:"een ongelukje, weet je wel hoe veel die koets waard is, het is een familiestuk." Alex richt zijn blik nu naar de grond:" ja we zijn ermee tegen een beukwilg gevlogen." Ik vind dit hele gesprek eigenlijk wel amusant en ik volg alle woorden die uit beide partijen komen. Alex probeert het allemaal goed te praten, terwijl Draco aan één stuk door ratelt hoe belangrijk en duur die koets wel niet is. Ellie houdt zich er een beetje buiten, volgens mij vind ze het ook best wel grappig. "ach laat die koets toch gewoon herstellen, het is niet dat je het geld er niet voor hebt." Alle drie lijken ze te schrikken van het feit dat ik hier ook nog ben. Draco gaat meteen weer in de aanval:"ja maar het gaat om het principe." "ja ik begrijp het wel maar ik ben er zeker van dat ze het ook niet expres gedaan hebben, ze mogen zelf al blij zijn dat ze er zonder kleerscheuren vanaf gekomen zijn." Na nog even na denken stemt mister Malfoy dan toch toe. en ga je nu alsjeblief aankleden of ik smelt terplaatse weg. Alsof hij mijn gedachten kan lezen loopt hij de badkamer in en komt terug met een badjas aan. Alex en Ellie zijn nog even gebleven maar tegen zes uur zijn ze dan toch vertrokken. Nu blijven we nog met zijn twee achter en de spanning is duidelijk te voelen. Er is een gesprek dat we moeten voeren en ik denk niet dat één van ons beiden daar zin in heeft, maar het moet.