-50-

"Dank je" zei ik lachend en zat op de badrand. "Zou je ook even mijn krukken willen geven?" vroeg ik. "Oke" zuchte ze alweer. Ze raapte mijn krukken op die op de grond lagen en gaf ze aan me.




"Waarom was je eigenlijk uit bed?" vroeg Linda en ze keek me aan. Ik keek snel naar mijn voeten, die er trouwens blauw uitzagen, en voelde de tranen weer komen. "Wat is er?" vroeg Linda bezorgd. "Niks hoor" snikte ik zachtjes. Ik keek de andere kant op en veegde snel de tranen weg. Linda stond op en ging voor me staan. "Kom op, zeg het maar" zei ze en ze keek me met, hoe zij dat doet, puppy oogjes aan. "Harry zei in het ziekenhuis dat hij binnenkort vertrekt" bij die zin begon ik weer te huilen. Ik probeerde om op de staan en liep moeilijk weg met de krukken. Ik liep door de slaapkamer heen en maakte de deur open. "W-waar ga je naartoe" vroeg Jodie slaperig. Ik zei niks en gooide een kruk op de grond. Ik leunde op nog een kruk en liep snel weg. Ik hoorde Linda nog achter me aan komen maar Jodie hielt haar tegen.
Verdrietig liep ik door de gang. Van mijn gebonk op de gang kwam Zayn slaperig naar buiten. "W-wat is er?" vroeg Zayn slaperig. Ik zag hem me nakijken. Ik liep huilend verder.


ZAYN


Ik draaide me om in de richtig van hun kamer en zag dat Linda en Jodie haar achterna keken. "Wat is er aan de hand?" vroeg ik slaperig. Ze meiden schudde nee en haalde hun schouders op. Ik liep snel de kamer van de jongens in. "Psssst, Liam, LIAM!" zei ik zachtjes en schudde Liam wakker. Hij draaide zich om en keek me boos aan. "Wat?" zei hij boos. "Sttt, niet zo hard!" siste ik. Ik trok hem uit bed en liep naar de gang, Iris was ondertussen al vertrokken. "Waarom loopt ze nou huilend weg?, wat is er gebeurd?" vroeg Liam bezorgd aan Jodie.