Drieënveertig.

~Tijdsprong. 10 jaar. ~

Met een kleine zucht denk ik terug aan de afgelopen tien jaar. Het was heel anders dan ik verwacht had. Dat mijn ouders zijn overleden op mijn 15e , was het ergste en het beste wat me ooit is overkomen. Ik haal de afgelopen jaren één voor één weer naar boven.
Op mijn 15e overleden mijn ouders, en ben ik bij de familie Jonas ingetrokken. Ook kreeg ik een relatie met Nick, waar ik heel blij mee was. Nu nog steeds.
Op mijn 16e verjaardag werd ik verast door Mikki en de jongens. Het was een geweldig feest en ik ben erg blij dat ik dat meegemaakt heb. Nick en ik hebben in dat jaar ruzie gehad, waarin ik naar Mikki in Nederland gevlucht ben en Nick en Joe me kwamen zoeken. Gelukkig hebben Nick en ik het toen weer goed gemaakt. In dat jaar zijn we ook op vakantie gegaan naar Hawaï. Het was een geweldig cadeau van Joe en Mikki! Het mooie weer, geweldige stranden, dolfijnen, een geweldig hotel en de lekkerste cocktails! Gelukkig dat Nick en ik daar nog elk jaar naartoe gaan. Soms met de kinderen en soms zonder.
In mijn 17e levensjaar ben ik afgestudeerd van high school en op mijn 18e begonnen aan mijn vervolgopleiding, in de mode natuurlijk. Van mijn 19e, 20e en 21e ben ik daarmee bezig geweest. Eindelijk was ik klaar met school!
Op mijn 22e heeft Nick me ten huwelijk gevraagd, en dat zelfde jaar zijn we nog getrouwd. Geweldig was dat, een van de beste dagen in mijn leven! Ik vond het heel jammer dat mijn ouders er niet bij konden zijn. Het werd gevierd in een groot mooi park, met allemaal witte en lichtroze bloemetjes. De bruidsmeisjes droegen daarom ook lichtroze jurkjes. Het was echt een sprookjes bruiloft. Precies zoals Nick en ik het wilden. En dan mijn jurk. Ik had nog nooit zoiets moois aangehad! Het was natuurlijk wit en strapless. Op het bovenstuk zaten allemaal kleine zilveren glittertjes en ik had bijpassende schoenen aan. Nick droeg een wit pak. Het was echt geweldig. Aan het einde van mijn 22e jaar werd ik zwanger van ons eerste kindje, waarvan ik 23 was toen hij geboren werd. Mason Kelvin Jonas. Het is een pracht van een kindje van 3½ en een altijd blij kind. Nu al de leukste thuis. Hij lijkt precies op zijn vader, met dezelfde kleur ogen en haar. Ook heeft hij het talent van zijn vader geërfd. Hij speelt nu al piano, onder begeleiding van zijn Nicholas natuurlijk. Prachtig om te zien! Toen Mason anderhalf was - op mijn 24e - ben ik begonnen met mijn eigen kledinglijn. Het is een echte hit geworden sinds ik het opgezet heb. Alles komt erin voor. Van jurken tot jeans, van vesten tot jassen en van bh’s tot shirtjes. Er komen zelfs schoenen en accessoires bij kijken! Ik ben er vorig jaar druk mee bezig geweest, tot ik erachter kwam dat ik zwanger was van mijn tweede kindje. Natuurlijk weer van Nick. Allison Denise Jonas werd vijf maanden geleden geboren, en ik ben nu al gek van haar. Iedereen kan zien dat ze nu al een bijzonder kind is. Zo werd ze geboren met bruine ogen, iets lichter als die van Nick. De meeste kindjes worden geboren met blauwe ogen, maar Allison niet. Ook had ze al heel veel haren toen ze geboren werd. Bijna gouden lokken heeft ze. En wat groeien die snel! Krullen, net zoals Nick en Mason. Over Nick gesproken. De band bestaat nog steeds, maar ondertussen is Nick ook weer verder gegaan met Nick Jonas&The Administration. De fans waren er heel enthousiast over geweest, en na het tweede album hadden ze er zelfs fans bij gekregen! De liefde tussen mij en Nick is alleen maar heviger geworden en dat we constant op elkaars nek zaten, heeft dat ons alleen maar meer close gemaakt. Toen we samen gingen wonen, hoefde ik niet eens te wennen aan zijn perfectionisme. Het enige waar ik aan moest wennen, was dat ik een heel groot huis –aan de kust van Los Angeles, zodat we niet ver weg hoeven voor het strand en ook niet ver weg wonen van Denise en Paul - alleen moest schoonmaken (waar ik trouwens wel hulp mee krijg hoor) en dat het altijd rustig was. In huize Jonas was er altijd wel iets wat geluid maakte. Hier kom ik thuis, en is het doodstil. Alleen Belle en Beau hoor je wel eens. Belle heb ik meegenomen toen we op ons zelf gingen wonen, en later hebben we er een schattig wit katje bij gekocht. Beau is een schatje, ze komt altijd bij ons liggen als Nick en ik s’ avonds voor de tv zitten. Elvis hebben we in moeten slapen, omdat hij blijkbaar een ziekte had gehad, die terug was gekomen. Het was echt een zielig moment geweest, en Nick had het niet droog kunnen houden. Gelukkig heeft hij zich er snel over heen kunnen zetten. Mikki en Joe zijn ook nog steeds gelukkig samen. Ze hebben een grote penthouse aan de rand van Los Angeles met een geweldig uitzicht over de stad. Joe werkt nu meer als acteur, zoals hij altijd al gewild had en Mikki heeft de sieradenwinkel van Marie overgenomen. De oude vrouw werd ziek, en Mikki was zo aardig de winkel over te nemen. Marie is jammer genoeg drie maanden geleden overleden, heel spijtig. De relatie tussen Kevin en Marjolein ging niet zo goed in de loop der tijd. Ze zijn uit elkaar gegaan en Kevin had het jaar daarna alweer een nieuwe vriendin waarmee hij niet veel later is getrouwd. Daniëlle is echt heel aardig en ook zij hebben nu een zoontje. Bryan is 6 jaar en daarbij de oudste van de kinderen. Als we een familie uitje hebben speelt hij graag met Mason en speelt hij altijd het baasje. Niet dat Mason dat altijd pikt, want hij beschouwd zichzelf echt als een wonderkind. Een beetje ego, net zoals ome Joe. Kevin is naast zijn plek in de band gitaarleraar op een wereldbekende muziekschool, waar je op een wachtlijst moet om überhaupt daar les te mogen krijgen. Daniëlle, Mikki en ik komen elke week wel een of twee keer bij elkaar op visite om thee te drinken en bij te kletsen. Meestal neem ik Allison dan mee, wat mijn twee zussen helemaal niet erg vinden. Ze zijn dol op Allison, en zij op haar twee tantes.

Ik schrik op uit mijn gedachten als de deur van de woonkamer open gaat, en Nicholas met Mason op zijn arm luid lachend de kamer in komt lopen. Allison –die in mijn armen lag- steekt meteen haar handjes naar haar vader uit en brabbelt in haar eigen taaltje. Nicholas zet zijn zoon op de grond om mij een kus te geven en ons dochtertje van me over te nemen. ‘He Beautiful,’ hoor ik hem naar haar fluisteren, voordat hij met haar naar de keuken loopt om haar een flesje te geven. Mason kruipt bij mij op schoot. ‘Mama! Papa heeft mij een liedje geleerd,’ verteld hij enthousiast aan me. ‘Is dat zo?’ vraag ik. ‘Laat eens horen.’ Ik wil Mason wel eens horen zingen, dat heb ik hem nog nooit horen doen. Hij is erg muzikaal, dat heeft hij van Nick, maar dat hij net zo vroeg als Nicholas begint met zingen vind ik wel erg bijzonder. Mason lacht zijn kleine tandjes bloot en kruipt van de bank af. Hij gaat voor me staan en begint met zingen. Mijn mond zakt een stukje open als ik zijn zuivere stem hoor en als hij stopt met zingen kijk ik hem trots aan. Ik heb er zelfs tranen van in mijn ogen gekregen! ‘Dat was geweldig lieverd! Laat dat zo ook maar aan tante Mikki en ome Joe horen!’ Mason glimlacht en is goed te zien trots op zichzelf. Hij komt weer dicht bij me op de bank zitten. ‘Jij bent net zo getalenteerd als je vader jij,’ zeg ik hem, voordat ik een kus op zijn hoofd druk. Zijn oogjes glimmen als hij me aankijkt en ik trek hem bij me op schoot om hem te knuffelen. ‘Ga je zo mee naar tante Mikki en ome Joe?’ vraag ik hem na een paar minuten. Mason knikt en staat op. ‘Ja! Leuk!’ Ik glimlach naar hem en sta op, om naar de keuken te lopen waar ik Nick zie staan. Hij zet net de fles van Allison op het aanrecht en legt haar in de box die in onze reusachtige keuken staat. In de woonkamer hoor ik Mason met zijn speelgoed auto spelen. Ik sla mijn armen om Nick heen en trek mezelf dicht tegen hem aan. Zijn ogen stralen nog dezelfde warmte uit als dat ze deden toen hij achttien was en hij is niet zo heel veel veranderd, buiten het feit dat hij nu tien jaar ouder is. Als je hem kent is zijn innerlijk bijna hetzelfde gebleven, alleen aan zijn uiterlijk kan je het wel zien. Nicholas drukt zijn lippen op die van mij en voor de zoveelste keer geniet ik van zijn kus. Even later laat Nick me los. ‘Ik moet gaan. Ik heb een afspraak bij de kapper en ik moet nog even bij de studio langs. Ik ben over ongeveer twee uur wel weer thuis.’ Ik knik en knuffel hem eerst nog even, voordat ik hem loslaat. Dan pas dringt het tot me door. ‘Wat ga je doen bij de kapper?’ vraag ik benauwd. Ik heb het altijd moeilijk als hij zegt dat hij naar de kapper moet, omdat ik altijd bang ben dat hij zijn krullen eraf laat knippen. Nick schiet in de lach. ‘Niets bijzonders hoor, gewoon een beetje bijknippen. Maak je geen zorgen Schat.’ Hij drukt nog een kusje op mijn mond voordat hij de voordeur uitstapt en wegrijd in zijn sportwagen. Dan vind ik het ook maar eens tijd om te gaan. ‘Mason! Kom je? Dan gaan we naar tante Mikki en ome Joe!’ roep ik naar mijn zoontje, terwijl ik in de gang zijn jasje en handschoentjes pak. Er ligt een pak sneeuw buiten, het is immers al begin december. Mason komt meteen aanrennen en ik doe hem zijn jasje aan. Hij staat voor de voordeur te springen om naar buiten te gaan. Lachend open ik de deur voor hem. ‘Niet te nat worden hè?’ waarschuw ik hem. Mason schudt onschuldig zijn kleine hoofdje en sprint naar de sneeuw. Lachend sluit ik de deur dicht en stop Allison –die ook dik aangekleed is – in haar Maxicosi. Allison brabbelt vrolijk in haar eigen taaltje als ik haar achterin mijn zwarte Range Rover vastmaak, met Mason in een stoeltje ernaast. Hij zingt vrolijk een liedje als ik achter het stuur kruip en voorzichtig naar mijn zus en broer rijd.

‘Tot straks!’ roep ik nog naar Mikki, die Allison in haar armen heeft en hevig naar me zwaait. Ook Mason staat bij de voordeur, en zit meteen al in Joe’s nek. Hij grijnst naar me. Een trotse grijns, een grijns die hij altijd opzette als ik iets goeds gedaan had, als ik iets bereikt had. En nu grijnst hij naar me, omdat ik twee pracht kinderen heb en een succesvolle baan. Een grijns omdat ik gelukkig ben. Hij heeft zijn taak als grote broer goed volbracht. Breed grijns ik terug, voordat ik weer terug in mijn auto stap. Ik rij naar mijn atelier, dat aan de andere kant van LA ligt. Het was een leeg pand en ik heb het voor niet zoveel geld over kunnen kopen. Nu ben ik er een paar keer in de week te vinden, om mijn ideeën in te leveren, soms voor kledingstukken of setjes af te leveren of om stof op te halen. Nu ga ik alleen maar een paar ideeën in leveren. Ik had een prachtig idee voor zomerjurkjes, topjes, rokjes en broeken. Meestal kies ik er een of twee ontwerpen uit, die ik thuis maak, maar ik heb ook twee werknemers die moeten werken voor hun maandloon. ‘Hoi meiden!’ roep ik door het pand, als ik de voordeur achter me sluit. Achterin kijken Megan en Ella om. Ze glimlachen naar me als ik dichterbij kom en lopen meteen naar me toe. ‘Wat heb je deze keer voor geweldigen ontworpen?’ wil Megan meteen weten, zij is de grootste fan van mijn kleding. Ella is een beetje verlegen, maar wat maakt ze mooie ontwerpen, en wat kan ze die mooi uitwerken! ‘Nou, dat zal ik eens laten zien.’ Ik loop naar de dicht bijzijnde tafel en leg mijn grote map daarop. Ik open het meteen en haal er een paar ontwerpen uit. ‘Kijk, ik had dit idee, dat is er dan helemaal omheen gedraaid en met dit soort stof.’ Ik wijs de dingen aan en laat het zien. De meiden knikken geïnteresseerd en niet veel later sta ik alweer buiten met mijn map, klaar om mijn kinderen op te halen. Het is rond half 4 en dat betekend dat ik als ik thuis kom, aan het avondeten moet beginnen. Ik haal Mason en Allison op bij Mikki en Joe, drink daar nog even een kop thee en vertrek weer naar huis. Net als ik thuiskom zie ik Nick uitstappen uit zijn auto. Hij glimlacht naar me en loopt naar me toe zodra hij zijn auto op slot gedaan heeft. Ik druk mijn lippen even kort op de zijne en haal Allison dan uit haar autostoeltje. Ze kijkt me met haar grote lieve oogjes aan en begint te lachen zodra ik op een hoge pieptoon tegen haar begin te praten. Aan de andere kant springt Mason de auto uit en rent naar zijn vader. ‘Papa!’ roept hij, terwijl hij springt. Nick kan hem nog maar net vangen. ‘Mason, doe niet zo gevaarlijk,’ waarschuw ik hem, maar hij kan alleen maar lachen, net zoals zijn vader trouwens. ‘Ach Iris, doe niet zo moeilijk, ik ving hem toch?’ Ik knik en zucht even, voordat we weer naar binnen lopen. Ik trek snel mijn jas uit en loop door naar de keuken, waar ik meteen aan het avondeten begin. Erwtensoep met worstenbroodjes, typische Nederlandse recepten. Nick is er dol op; Mason vindt het ook geweldig! Terwijl ik de soep warm maak – ik had hem al eerder gemaakt – en mijn zelfgemaakte worstenbroodjes in de oven liggen, dek ik de tafel samen met Nick. Hij glimlacht zijn lieve lach naar me en slaat zijn armen om me heen. ‘Wat denk je ervan om na het eten buiten te gaan wandelen met de kinderen? Voordat ze naar bed moeten.’ Ik knik en haal de warme soep van de kookplaat terwijl Nick de kinderen roept. Na het eten kleden we ons weer warm aan en gaan naar buiten, waar we Mason en Allison in een slee zetten. We lopen de afrit af en dwalen onze weg naar opa en oma Jonas.

‘Iris?’ Nick trekt mijn aandacht door mijn naam te zeggen. Ik kijk op van de tv en kijk recht in de ogen van mijn echtgenoot. Nick en ik hebben Mason en Allison net naar bed gebracht en zitten nou voor de tv, een of andere film te kijken. ‘Ik ben blij dat je in mijn leven bent gekomen,’ fluistert hij en ik glimlach. ‘Ik ook Nick, je wilt niet weten hoe blij ik was dat ik bij jullie mocht blijven.’ Nick neemt me weer in zijn armen en trekt me dicht tegen hem aan, ik kan zelfs zijn hart horen kloppen. Het hart dat in het lichaam zit van de man waar ik mijn leven voor altijd mee wil delen, waar ik bij blijf tot het hart stopt met kloppen. Bij Nicholas Jerry Jonas.

The end.