Hoofdstuk 2

De meiden en de jongens namen plaats aan een tafel midden in de kamer. De kamer was klein en hij werd momenteel gebeurt voor de werknemers als ze pauze hadden. Er stond een kleine koelkast en een aanrecht. Meer was er ook echt niet te zien.
Lynn en Indiana keken elkaar even aan. Ze hadden geen idee wat er net gebeurt was. Indiana liet het maar een beetje over haar heenkomen terwijl Lynn juist al een paar scenario's in haar hoofd aan het afspelen was.
Lynn en Indiana waren twee heel verschillende meiden. Indiana was meer het rustige meisje en Lynn was meer actieve meisje. Maar ze waren toch al beste vriendinnen sinds de kleuterklas. En als het aan de meiden lag, zou dat ook voor altijd zo blijven. Ze konden zich beide geen dag zonder elkaar voorstellen.
Aangezien de jongens geen goed plan van tevoren af hadden gesproken van wie wat zou gaan zeggen, heerste er nu een ongemakkelijke stilte. Omdat niemand van plan was iets te zeggen nam Harry het woord maar. 'Uhm ja.' Begon hij ongemakkelijk om aan te kondigen dat hij het wel even zou gaan uitleggen. De twee meisjes keken Harry aan en luisterde aandachtig. 'Omdat ons voorprogramma af heeft gezegd op het laatste moment is het belangrijk voor ons om een goed voorprogramma te vinden. En omdat we overmorgen al op tour gaan leek het onmogelijk om een goed voorprogramma te vinden. Maar toen kwamen jullie het podium op en jullie hebben ons helemaal weg geblazen. Jullie waren zo goed, allebei. Het pianospel was mooi en er was geen foutje in te bekennen. De zang was helder en zuiver. Kortom, jullie zijn gewoon wat we zochten.' Vertelde Harry aan één stuk door. Hij dacht dat een beetje slijmen misschien wel kon helpen. Al loog hij niet. Integendeel, hij sprak de waarheid. Hij vond het pianospel werkelijk fantastisch en met de zang erbij was het gewoon een geweldig geheel.
De meiden keken elkaar weer aan. De twee waren nog steeds niet helemaal overtuigd. Lynn en Indiana konden hier echter niet even overleggen over wat ze wouden gaan doen. Dus vroeg Lynn aan de jongens of ze hun twee even alleen wouden laten en de jongens liepen het kleine kamertje weer rustig uit. Niall sloot de deur achter zich en Lynn en Indiana waren alleen in het kamertje achtergebleven.
Een diepe zucht van Lynn vulde de kamer met geluid. 'Dus, wat denk jij ervan?' Vroeg ze aan Indiana. Indiana haalde haar schouders op. 'Het gaat allemaal zo snel, en het is moeilijk te geloven dat een beroemde band twee gewone meisjes als voorprogramma willen hebben.' Zei Indiana. Omdat alles zo snel ging had ze niet echt de kans om er goed over na te denken en het allemaal te laten bezinken. Maar, de jongens konden er natuurlijk ook niks aan doen dat het allemaal zo gehaast ging.
Lynn knikte. 'Ik denk dat we het moeten doen.' Zei ze meteen. Indiana keek haar vragend aan. Ze wou wel eens weten waarom ze het zouden doen. Straks was Indiana op van de zenuwen en ging alles fout. 'Dit is een kans die we nooit meer krijgen. De jongens hebben een voorprogramma nodig en wij zijn hun laatste hoop. Wat hebben we nou eigenlijk te verliezen?' Sprak Lynn moet in tegen haar vriendin. Indiana dacht diep na. Haar vriendin wou dit duidelijk heel graag. Wat voor vriendin zou ze zijn als ze het Lynn niet gunde? En daarbij moest ze Lynn wel gelijk geven, wat hadden ze te verliezen? Helemaal niks.
Indiana zuchtte even en knikte. 'Oke, ik doe mee.' Zei ze glimlachend. Lynn slaakte even een gilletje van blijdschap en knuffelde haar vriendin. 'Dit wordt geweldig!' Zei Lynn vastberaden tegen Indiana. 'Laten we de jongens het goede nieuws maar vertellen.' Zei Lynn en de twee meiden stonden op uit hun stoelen. Ze schoven hun stoelen weer aan en liepen het kamertje uit.
Daar zagen ze de jongens al staan. Ze waren druk in gesprek tot ze de meiden opmerkte. Ze waren meteen stil. Iedereen kun op dat moment van hun gezicht aflezen dat ze erg in spanning zaten. 'We're on.' Zei Lynn met een grijns en er verscheen acuut een grijns op alle gezichten van de jongens. De jongens knuffelde elkaar en aangezien een grote last van hun schouders viel.
En alsof de jongens allemaal dezelfde gedachten hadden rende ze zowat naar de meiden toe om hun ook om de hals te vliegen.

Er werd flink wat afgelachen en ouders werden ingelicht. Het café was inmiddels dicht en alleen de vijf jongens en meiden zaten er nog. Lynn had de opdracht gekregen van haar vader om het café af te sluiten. Iets dat ze wel vaker deed, dus dat zou geen probleem zijn. 'Ik wil graag proosten.' Zei Zayn opeens en hij stond op. Hij hield zijn glas cola omhoog en schraapte deftig zijn keel. Hier en daar hoorde je wat gegrinnik, maar het werd al gauw weer stil. 'Ik wil proosten op Indiana en Lynn die ons nu al enorm geholpen hebben, en omdat ik weet dat we door hun de beste tour ooit gaan hebben.' Zei Zayn en iedereen hief zijn glas om die van Zayn aan te raken. Het was nu officieel.
De meiden gingen met One Direction op tour.