Part 6.

Rose Watkins.
Zijn ogen volgde elke stap die ik maakte, zijn gezicht was onweerstaanbaar en zijn schattige blonde haren piekte zo'n beetje alle kanten op. De blauwe heldere ogen lieten me merken dat hij zeer tevreden was vandaag en ik glimlachte kort. Lachend keek ik toe hoe Naomi letterlijk in Harry's armen sprong en zijn gezicht bedekte met allemaal plakzoenen. Gelukkig had ze ook nog eens lipgloss op en Harry grijnsde vrolijk, terwijl hij zijn armen kort om haar heen sloeg. Zijn gezicht schijnde nu nog feller dan het deed en het zag er best grappig uit. Ze leek hem niet echt los te laten en ik besloot maar even door te wandelen naar de andere jongens, die me met liefde een knuffel gaven. Ze waren allemaal zo echt, zo lief, zo normaal..
Elke stap die ik zette, was een stap dichter naar hem. Naar de jongen met de schattige lach, de jongen met de prachtige ogen en de jongen, die door alle haast, tegen me aan liep vanmiddag. Ik vroeg me echt af of hij het nog zou herinneren. Of dat ik niet meer dan een fan voor hem zou zijn, geloof me, ik zou dat snappen ook nog. Ze hebben zoveel fans. Zayn lachtte lief naar me en gebaarde naar me dat ik maar door moest lopen, omdat hij zag dat ik mijn aandacht er helemaal niet bij had. Ik keek hem even dankbaar aan en hij grijnsde.
Hoewel ik niet verliefd was op hem, hem niet echt kende, een apart gevoel nam mijn buik over. Ik voelde de spanning opbouwen, toen ik naar hem toewandelde. Zijn blik was lief, zijn ogen stonden helemaal op mijn gericht. De twinkelingen in zijn ogen waren prachtig en ik moest moeite doen om niet te smelten. Het lieve lachje wat hij erbij opzette, maakte het hele verhaal compleet en ik wist dat ik deze dag nooit, maar dan ook nooit zou vergeten.
'Hi lovely.' zijn accent was ontzettend schattig en ik liet mijn grijns nog iets verbreden. Dit was zo fantastisch, en precies hetzelfde zoals hij vanmiddag was. Dezelfde woorden, dezelfde prachtige jongen. 'Nog mijn verontschuldigingen voor vanmiddag, ik was erg onbeleefd tegen je.'
Hij had al meerdere keren sorry gezegd, omdat hij zo tegen me aan was gebotst, maar het kon me allemaal niet schelen. Het enige wat ik belangrijk vond, was dat ik hem zo had ontmoet. Natuurlijk, tumblr en twitter geven de jongens een goede spotlight, maar dat wilt niet altijd zeggen dat ze zo perfect zijn. Maar hij, hij is zo lief, hij lijkt er echt om te geven. 'Het is oke, je twee keer ontmoeten op een dag maakt het helemaal goed.'
mijn stem klonk te zacht, te onzeker, maar ik kon er niets aandoen. Dit zat in me, die onzekerheid was nooit weg te krijgen. Sterker nog, naast Naomi deed ik ook helemaal niks. Zij was diegene met het lef, de grote mond en een bijdehante woordenschat. Zij was diegene die voor me op kwam, als ik mezelf weer eens in de problemen had geholpen – wat niet zo vaak gebeurde. Ze stond er altijd voor me en ik deed nooit iets voor haar. Ik had de ballen niet om tegen een van die vijanden van haar in te gaan, want ja, wat als het fout zou aflopen? Mijn gedachte werden snel terug gebracht naar Niall, die nog altijd voor me stond en zijn lieve grijns nog niet had laten vallen.
'Zou ik, je mogen knuffelen?' de vraag kwam er verlegen uit en om niet nog bescheiden te worden dan ik al was, liet ik mijn ogen naar de grond leiden. Niall gooide zijn armen open en trok me praktisch in zijn armen. Zijn handen gleden over mijn rug en bleven ergens op mijn onderrug hangen. Mijn armen hingen wat ongemakkelijk om zijn lichaam en ik liet mijn hoofd even tegen zijn borst leunen. Wauw, hij was hier goed in.
'Mag ik je iets vragen?' werd er nu door een zachte stem in mijn oor gefluisterd en ik huiverde even. Hij was zo lief. De knuffel leek maar niet op te houden en eerlijk gezegd, je hoorde mij ook niet klagen. Ik knikte, terwijl ik mijn armen iets meer om hem heen sloot. Elke mogelijke vraag die hij kon stellen, raasde door mijn gedachte. Elk mogelijk antwoord stond in mijn geheugen gegrift, ik kon alles aan. 'Will you please go on a date with me? I wanna get to know you better.'
'Ja.' was het enige wat ik over mijn lippen liet glijden. Ik dacht er niet eens over na.