01.1

Sneeuw dwarrelde naar beneden. De vlokjes leken helemaal niet op die van op televisie. Het waren geen perfect gevormde ijskristallen, het vormde geen donzig tapijt op de grond. Het waren net watjes die uit elkaar gescheurd waren. Wanneer ze op de grond terecht kwamen smolten ze vrijwel meteen. Op televisie was alles zo veel mooier, in het echte leven was sneeuw een verschrikking. Op zich kon het geen kwaad, het had niet hetzelfde kwaadaardige effect als regen, je raakte niet doorweekt door de smeltende watjes, maar als ze in je sokken en t-shirt smolten veroorzaakten ze al gauw een kettingreactie van rillingen die je lichaam overnamen. Sneeuw, het was een gemeen goedje.

Gelukkig omringde een warm donsdeken me en lag ik veilig binnen in mijn, te kleine, bed. Het was net twee uur geweest, maar de slaap kon ik niet vatten. Gedachten raasden rond in mijn hoofd, er leek geen einde te komen aan de slinger van beschuldigingen die Christelle me gisteren had toegeroepen. In eerste instantie had ik me er niets van aangetrokken. Ze zou eens naar zichzelf moeten kijken in plaats van naar anderen. Zelf had ze ook geen perfecte toets gemaakt, haar haren lagen ook niet elke dag goed en over haar lichaam wou ik nog niet eens spreken. Waarom moest ze mij nu net hebben? Wat had ik haar aangedaan? Ze zwom in het geld en ze hoefde maar met haar vingers te knippen of haar vrienden, ik prefereer de naam slaafjes, kwamen naar haar toe. In tegenstelling tot haar zwom ik helemaal niet in het geld, vrienden had ik amper en ik gebruikte hen al zeker niet als mijn persoonlijke slaafjes. De basisreden daartoe was dat ik er het nut niet van inzag. Je kon je vrienden alles voor je laten doen, maar hoelang zou het dan duren voor die vrienden je achterlieten en je er alleen voorstond? Bij haar gebeurde dat nooit. Zij had geld, macht en populariteit, de drie dingen die aan de basis lagen van de angst die bij haar vriendinnen groeide. Als zij je liet vallen was je meteen voor de rest van de school afval, niets waard.

De vermoeidheid begon dominanter te worden en dat liet ik met plezier toe. Een goede nachtrust was precies wat ik nodig had om me er morgen tegen te kunnen verweren, om morgen een goed en gegrond antwoord klaar te hebben als ze haar gal zou spugen. Ik zakte weg in een diepe, maar jammer genoeg niet droomloze slaap.