01.2

      Mijn wekker wekte me en met tegenzin kroop ik uit bed. De kou sloeg op mijn lichaam, ik wilde niets liever dan weer onder de donsdekens kruipen en de vervelende droom van die nacht wegslapen. Mijn beste vriendin zien sterven voor mijn ogen was geen fraai gezicht geweest, en wanneer ik mijn ogen toekneep, zag ik het beeld nog steeds voor me. Rot droom. Tot mijn afgrijzen zag ik dat een laag sneeuw de oprit wit kleurde en grote ijsplekken zich op de baan vormden. Dat zou een tijdje voorzichtig rijden worden. Ik kon natuurlijk ook nog altijd te voet gaan, maar dan zou ik hopeloos te laat komen, en mevrouw Pellet was al zo opvliegend om zeven uur ’s morgens.

      School en de balletlerares hadden strenge afspraken gemaakt die ik hoe dan ook moest naleven. Op maandag, dinsdag en woensdag danste ik van zeven tot negen en hoefde pas om twintig na negen in de les te zitten, in tegenstelling tot donderdag en vrijdag wanneer ik een uurtje vroeger mocht vertrekken om vervolgens om drie uur op de school aan te komen, op te warmen en aan de les deel te nemen. Het was niet zo gemakkelijk om dans en school te combineren, maar na enkele jaren oefening lukte het best goed. De leerkrachten waren om de een of andere reden milder voor me als het op te laat komen aankwam, maar wanneer het op toetsen en taken aankwam, legden ze extra druk op mijn schouders.
      De wekker waarschuwde me dat het vijf uur was, tijd om me te gaan aankleden en te vertrekken. Mijn lange, bruine haar krulde zachtjes en kwam tot halverwege mijn rug. Wanneer ik opstond, vormde mijn haar een grote knoop bovenop mijn hoofd. Na tien minuten borstelen was de knoop er meestal wel uit en kon ik mijn haar vlechten om vervolgens in een knotje strak boven mijn hoofd vast te binden. Mijn kleren voor vandaag lagen al klaar, wat me enorm goed uitkwam aangezien mijn hoofd nog tolde van de slaap en ik elk moment knock-out op de vloer kon belanden. Snel schoot ik in mijn kleren en trok mijn oude, afgetrapte gele All Stars aan.

      Klaar om te vertrekken stond ik een half uur later voor de voordeur. Ik had mijn ontbijt in een papieren zak gepropt om in de wagen te stappen. Op naar ballet.