Part 13.

Niall Horan.
Met een gelukkig gevoel keek ik toe hoe ze langzaam naar me toe wandelde. Ze zag er onweerstaanbaar uit. Haar bruine haren hingen losjes onder het zwarte mutsje dat ze ophad en haar tas hing losjes over haar schouders. Terwijl ze langzaam dichterbij kwam, zag ik aan haar ogen dat het niet goed met haar ging en ik ging proberen dat zo snel mogelijk te veranderen. Ik wilde haar prachtige glimlach zien. Een beetje verlegen kwam ze voor me staan en glimlachte ze zwakjes.
'Hi lovely.' glimlachte ik naar haar en ik sloeg even mijn armen om haar heen. Meteen voelde ik haar armen om mijn rug en ik voelde me nog gelukkiger. De tijd die ik vanmiddag met haar zou doorbrengen zou geweldig worden, maar ik zou eerst gaan ontdekken wat haar lastig viel. Ik had haar nog steeds vast en eigenlijk, wou ik haar ook helemaal niet meer loslaten. De grip van haar knuffel werd langzaamaan steviger en ik merkte dat ze gewoon iemand zocht om op te leunen. Natuurlijk kon ze dit bij mij doen, zolang ze me maar niet los zou laten, want dat zou ik niet aankunnen. 'Wanna join me for some coffee?'
Ze knikte en langzaam gleden haar armen weer van mijn rug af. De glimlach op haar gezicht was lief. Zo lief en ik merkte dat ik moeite moest doen om niet weg te zakken in haar ogen. Wauw, wat ze met me deed was onbeschrijvelijk. Ze liet me dingen voelen die ik nooit had gevoeld. Ik liet haar ook los en deed de auto deur voor haar open. Verlegen maar glimlachend stapte ze in en ik sloot de deur weer voor haar.
'Hoe was je dag?' vroeg ze glimlachend, toen ik eenmaal achter het stuur had plaatsgenomen en de gordel omdeed. Haar lieve stem liet me even kort smelten en ik kon niet anders dan 'Beter nu jij hier bij me bent' te antwoorden. Ze lachtte verlegen en keek me toen even aan. Twee prachtige ogen staarde recht in de mijne en ik vergat volledig waar ik mee bezig was. Ze verbrak het contact toen een plukje van haar haar opeens voor haar gezicht schoot en in een reflectie schoof ik het weer achter haar oor. Ze was echt prachtig. Ik startte de auto en probeerde me op de weg te concentreren. Rose zat naast me en genoot kennelijk van het liedje op de radio, dus ik zette hem iets harder en zong zachtjes mee. Ze glimlachte vrolijk, toen ze mijn stem hoorde. 'Je zingt prachtig.'
Ik keek haar even dankbaar aan en reed de auto toen naar de Starbucks om daar een plekje te zoeken. Ik parkeerde de auto en zag hoe ze langzaam uitstapte. Ze was zo lief. Ik stapte snel uit en schudde even mijn hoofd. Lachend, en vragend tegelijk, keek ze me aan. 'Ik zie er zo slecht uit, omdat je me de deur niet voor je open liet doen. Zo slecht, zo slecht.'
'Sorry, je mag deze wel voor me open houden?' vroeg ze glimlachend en meteen ging ik voor haar lopen om heel charmant de deur voor haar open te trekken. Dankbaar keek ze me aan, terwijl ze er door heen wandelde. Snel liep ik achter haar aan. Ze zag er echt heel schattig uit en als ik mijn kans niet zou grijpen, zou elke andere gezonde jongen haar van me afnemen, iets wat ik zeker niet wilde dat zou gebeuren. I just wanted her to be mine, now untill forever. Samen wandelde we naar de balie. Onze handen schuurde tegen elkaar, maar geen van beide had voor even de moed om onze handen te verbinden. En hoe zeer ik het ook wou, ik moest even iets langzamer doen. Ik wilde haar niet afschrikken. Ik wilde haar gewoon voor zolang als het maar kon en als ik dan even moest wachten, dan deed ik dat.