2.7 Justin Drew Bieber

Het is drie uur in de nacht als ik wakker schrik van mijn Iphone. Een nieuw bericht van Ali. Even ben ik te verbaasd om te kijken. Waarom heeft ze me terug gesmst? Het was me vrij duidelijk dat ze niks meer van me wilde horen. Justin, het spijt me echt dat Mike je geslagen heeft. Dat had hij nooit mogen doen! Het spijt me dat ik zo boos op je geworden ben. Dat was niet helemaal eerlijk. Misschien moeten we het opnieuw proberen? Als vrienden? x Ali
Ze is nogal verwarrend bezig, eerst wordt ze boos op me omdat ik niet kwam opdagen. Toen ik het haar wilde uitleggen geloofde ze me niet en nu krijg ik zo`n smsje terug. Waar maak ik me eigenlijk druk over? Dit was toch wat ik terug wilde? Vanwaar ineens die veranderen van gedachten? X justin. Ik heb geen idee of ze als slaapt. Waarschijnlijk niet want nog geen minuut later heb ik een smsje terug. Kwam Chaz zojuist tegen. Hij vertelde wat dingen en ik besef dat ik misschien niet helemaal duidelijk ben geweest. Zou je iets voor me kunnen doen? x Ali. Ik voel hoe mijn hart sneller begint te kloppen. Voor haar wil ik vanalles doen, als het onze vriendschap weer een beetje goed kan maken. Sure. What`s up? xJustin. Het duurt even voordat ik weer een antwoord krijg. Zou je me misschien kunnen oppikken en bij een vriendin afzetten. Ik leg het nog wel uit. Ben om de hoek. x Ali
Zonder enige twijfel spring ik mijn bed uit en en trek een broek en een random shirt aan. Een pet die ergens in de kast ligt trek ik over mijn hoofd zodat ik niet al te veel aandacht trek. Ik denk niet dat veel mensen me zullen herkennen in het donker. Als ik door de woonkamer sluip zie ik Chaz voor de tv zitten. 'Wat ga je doen', vraagt hij. 'Ik moet even iets regelen. Ben over een uurtje terug'. Er verschijnt een grijns op zijn gezicht. 'Ik heb Ali gezoend', lacht hij dan. 'Wat', schreeuw ik. 'Grapje, op haar wang', zegt hij dan wat zachter en ik kalmeer weer een beetje. 'Niet leuk', snauw ik dan. Chaz grinnikt even. 'Ik hoop voor je dat je niemand hebt wakker gemaakt, anders mag jij ze gaan uitleggen dat ik weg ben', zeg ik snel. En dan open ik de deur en verlaat het huis.

Als ik de hoek omsla zie ik haar al staan. 'Ali', roep ik wat voorzichtig. Toch ben ik er vrij zeker van dat zij het is. Als ze zich omdraait kijk in in haar aparte grijze ogen. Een van de dingen aan haar die je niet snel vergeet. Haar ogen zijn koud en kil terwijl ze juist een van de vrolijkste meisjes is die ik ken. Ze steekt even kort haar hand op en glimlacht magertjes. Ik loop op haar af en twijfel of ik mijn armen om haar heen moet slaan. Als ik merk hoe verdrietig ze is doe ik het toch om haar te troosten, met het risico dat ze me misschien wegduwt. Maar tot mijn opluchting doet ze dit niet. 'Hé, het komt goed. Ik breng je naar huis', fluister ik zachtjes. Haar schouders schokken en ik zie hoe er een traan over haar wang rolt. Het doet me pijn om haar zo verdrietig te zien. 'Ik wil niet naar huis', weet ze uit te brengen. 'Je mag wel bij ons komen', bied ik aan. Ik zeg het nog voordat ik zelf doorheb wat ik zei. Dat wil ze natuurlijk helemaal niet. 'Dat zou geweldig zijn', snikt ze en ik trek haar tegen me aan.
Oh damn, wat heb ik gedaan?

Hee jongens. Ik was gister al terug uit het ziekenhuis. Maar voelde me toen te kut om iets te schrijven. Het doet allemaal best wel veel pijn. Het gaat steeds wel ietsje beter. Bedankt voor alle steun. Iloveyou