Two Weeks For Fun or Not Tom Kaulitz 2.9

Gabriëlle pov
Mannen! Waarom willen ze nu gewoon geen hulp vragen? Hem ondersteunend, slaag ik een arm om zijn middel.
‘Hoe ver is het naar je slaapkamer?’
‘Er is een logeerkamer in de hal. En dat haal ik wel op mijn eigen kracht.’
Zijn stem klonk als schuurpapier.
Dat betwijfel ik, als ik moet afgaan op de zwaarte waarmee hij tegen me leunde om overeind te blijven.
‘Doe niet zo dom. Je kunt amper lopen.’
Tot mijn verbazing protesteert hij niet meer toen ik hem door de keuken en de hal leidde. De logeerkamer was groot zoals ik verwachtte. Ik laat hem voorzichtig zakken op het bed in het schermerlicht, zijn huid nu nat van het zweet. Hij rilt heftig en klappertanden.
‘Mooi laat me nu maar gerust.’
Hij klonk zo geërgerd dat ik moet lachen. Nu waren de rollen omgedraaid.
Toen begon hij de longen uit zijn lijf te hoesten.
‘Ik ga een dokter bellen.’
‘Het is maar een kou.’
‘Eerder een longontsteking.’
‘Niemand krijgt een longontsteking in augustus.’
Hij probeert nog iets te zeggen, maar zijn lichaam klapt dubbel toen hij terug moest hoesten.
Ik haast me naar de keuken, zie de telefoon aan de muur en toets het nummer in van mijn huisarts. Maya woonde maar een paar straten verder en stond me altijd in het krijt toen ik mee werkte aan een inzamelingsactie. Mijn vriendin klonk slaperig toen ze opnam en ik zei onmiddellijk wat er was en Tom zijn adres.
‘Goed dan. De koorts moet zakken. Probeer hem af te koelen met ijswater, zet alle ramen open en trek zijn kleren uit. Ik kom zo snel mogelijk af.’