O13

By TheBiebAmore

Justin Drew Bieber

Ik ging op een muurtje zitten en legde mijn handen op m'n hoofd. Waarom maakt ze me het zo moeilijk...? Ze doet iets met me. Maar ik weet niet wat.'Justin?' hoorde ik iemand zeggen, een prachtige stem klonk, die me elke keer toch weer een warm gevoel gaf. Ik keek op.... Kate. Ik keek naar beneden, ze ging zitten op het bankje, ik keek haar aan, nog geen seconde, waarna ik weer naar mijn schoenen keek. Weer probeerde ik haar aan te kijken, maar, op de een of andere manier, kan ik het niet aan. Ik kon het nooit aan haar onder ogen te komen. Ik hield me groot. Dacht dat alles weer goed kwam, maar nu, nu ik haar eindelijk zie, voor de tweede keer, loop ik weg. Ze kwam achter me aan, maar nu geen Kenny die haar tegenhoudt. Ik moet haar wel onder ogen komen. Ik keek haar aan en slikte even. 'Wat doe je hier?' vroeg ik haar, en bijna, klonk het kil, maar toch klonk het voor het grootste deel gebroken. Ik klonk gebroken. Sterker nog ik was gebroken, of eigenlijk, ik ben gebroken. 'Ik kwam voor jou.' 'Waarom?' 'Selena.' zei ze kort, en weer, net als bij de persconferentie zei ze het zonder dat er enige emotie van haar gezicht af te lezen was. 'waarom ik bij Selena ben' zei ik zacht, klein, met mijn hoofd schuddend naar beneden. Kate zei niets. 'ik ben bij selena gekomen omdat ik jou wilde vergeten.' zei ik terwijl ik haar in de ogen keek. Ik zweerde dat mijn ogen een twinkeling kregen, een twinkeling die lang weg is geweest, en nu, nu ik Kate weer zie, eindelijk terugkomt. 'maar-' 'maar ik vergat je niet, met Selena kon ik lol hebben, en op zulke momenten denk ik even niet aan jou, maar toch kom je elke keer weer terug in mijn hoofd, als een stem, die me zegt dat ik moet luisteren naar mijn hart. Een stem, die zich afvraagt waar ik nou mee bezig ben. Een stem, die me verwarmt van binnen. Een stem, van jou. Ik hou van Selena, echt, maar ik zal nooit voor haar kunnen voelen wat ik voor jou voelde en eigenlijk nog steeds voel. Elke avond vroeg ik mezelf af, kwam ik je ooit nog te zien? Ik wist zeker van niet.' 'Never Say Never' antwoorde ze waardoor ik toch zacht moest grinnikken. 'maar ik snap het niet' 'wat niet?' 'dat je. met haar trouwt.' ik stond op met mijn handen door mijn haar en mijn rug naar Kate toe. Ik draaide me om 'dat hoef je niet te begrijpen.' ze stond op, ging recht voor me staan en keek me diep in de ogen. 'Kate?' 'ja?' 'wil je mijn getuige zijn?'

BOEM