Part 24.

Rose Watkins.
Ik had – in mijn hele leven – nog nooit zo iets meegemaakt. De jongens waren letterlijk knettergek. Natuurlijk had ik hun video's gevolgd tijdens x-factor en wist ik dat ze niet echt normaal waren, maar dit was letterlijk insane. Louis was zo gek als een deur, Harry ging daar vrolijk op in, terwijl de rest van de jongens alleen maar meelachtte en vrolijk meededen. Niall was net zo gek als hun en ging vrolijk op hun gesprekken in. Een leuke kant van hem, ook al vond ik hem net nog iets leuker als we alleen waren. Ik wierp een korte blik door de woonkamer en schudde even mijn hoofd voor de troep.
'Sorry, we hebben het geprobeerd op te ruimen.' verklaarde Liam, toen hij me zag kijken. Ik kon het niet laten om even te lachen en te mompelen dat het best wel mee viel, een van de grootste leugens die ik ooit had verteld. Het was echt bizar hoeveel troep er eigenlijk lag. Niall had al wel gesmst dat ze probeerde op te ruimen, maar het enige wat netjes was, was eigenlijk de gang. Ik grinnikte even om de gedachte en schudde even mijn hoofd. Zayn en Harry hadden besloten om over te gooien met iets te eten, blijkbaar, want Niall was er op afgaan en probeerde het af te pakken. 'Als je wilt, kan je nog vluchten..'
Ik keek Liam even lachend aan. 'Gaat het altijd zo hier?'
Hij knikte even en zuchtte. 'Het is leuk hoor! Maar ik besef me nu – nu ik er zo buiten sta – dat het vast heel stom eruit ziet. Geloof me, we zijn best leuk om mee op te trekken. Meestal.'
'Geloof ik ook wel! Ik ben helemaal voorbereid voor vandaag! Wat gaan we eigenlijk doen?' vroeg ik hem nu en hij glimlachte. We zouden eerst zijn vriendin op gaan halen – zijn ogen lichtte helemaal op als hij over haar sprak – en dan hadden ze een verrassing. Ik zuchtte even. Ik was niet echt gek van verrassingen, ook al was die van gister gewoon perfect. Ik kon het gewoon niet geloven dat ik met hem de hele avond in the London Eye had gezeten. Ik keek even naar hem en zag hoe hij wanhopig het eten probeerde te redden uit Zayn en Harry's handen. Hij was zo schattig en echt niet verkeerd om naar te kijken. Ik was echt dol op hem.
'Kim is helemaal blij, omdat ze nu niet meer het enige meisje is.' lachtte Liam nu. Ik keek hem even aan. Hij glimlachte tevreden en keek even naar Niall. 'Ik geloof niet dat je ooit nog van hem afkomt. Hij is weg van je.'
Niall had nu eindelijk het eten gered en nam een hap terwijl hij even mijn kant opkeek. Zijn ogen waren echt fantastisch, ik kon er zolang naar kijken. Hij kwam naar me toelopen en besloot maar even een rondleiding te geven door het appartement. Liam had zijn telefoon alweer tevoorschijn gehaald en was nu druk aan het typen. Hij liet me elke kamer zien en eindigde uiteindelijk bij zijn kamer. 'This is where the magic happens.'
Ik keek hem even aan en hij grijnsde vrolijk. Hij leek mijn antwoord verwacht te hebben en pakte mijn hand vast om naar binnen te lopen. 'Het liedjes schrijven natuurlijk, wat dacht jij dan.'
ik glimlachte even en liet mijn hoofd tegen zijn schouders zakken. 'Naja, je zei het op zo'n manier waar ik niet anders kon verwachten dan wat je probeerde op te wekken.'
'Je bent echt ongelooflijk schattig, weet je dat.' glimlachte hij nu, zijn gezicht was echt op een paar centimeter van de mijne verwijderd en ik voelde de kriebels in mijn buik. Deze jongen deed echt zoveel met me, het was gewoon gekke werk. Ik hield er echt zo van, van dit, van ons, van hem. Zijn gezicht – zijn prachtige gezicht – leek steeds dichterbij te komen en net voordat onze lippen elkaar zouden raken, kwam Harry de kamer binnen.
'We gaan, komen jullie ook?' ik zag Niall zuchtte en glimlachte even naar hem. Wauw, hij was zo cute.