No More Sweet Goodbyes [Akatsuki] ~4~

Somebody is helping us
[Yume pov]. We opeens worden getackelt. 'Hee laat ons gaan' mompel ik. Boos gooi ik die gene van me af. 'Kom Onee-Chan we smeren hem'. Ik sleur haar mee. 'Heei wacht even'. Dan zie ik die jongen weer. 'Kom snel' Asuna pakt me hand en rent weg. 'Waar gaan we heen'. 'Weg van hun in ieder geval'. Ze gooit me in een boom. 'Auch' mompel ik en wrijf over mijn neus. 'Tis er' vraagt ze verbaast. 'Ik heb nu een bloedneus sukkel' zeg ik boos. 'Gomen' lacht ze. Ik grom even. 'Rustig daar zijn ze'. Ze wijst naar de mensen onder de boom. De ene is blond en de andere heeft zwart haar. -Raden jullie maar wie ze szijn-. 'Waar zijn die meiden'. 'Geen idee' mompelt de ander. 'Waarom renden jullie weg' roept eem roze harig varken. 'Mond dicht'. 'Maar waarom'. 'We zoeken naar die meiden van net, Misschien zijn ze van de Akatsuki'. 'Wat is de Akatsuki' fluister ik in Asuna's oor. 'Geen idee'. 'Kom hier' fluistert iemand. We draaien ons om en zien een jongen naar ons zwaaien. We kijken hem verbaast aan. 'Ik kan jullie helpen'. Ik kruip langzaam naar hem toe. -Tis Sasori voor de duidelijkheid-. 'Weet jij wat de Akatsuki is' vraag ik. Hij kijkt me verbaast aan.
Plaatje vind ik hip.
Heb ik nie gedaan hor