No More Sweet Goodbyes [Akatsuki] ~7~

Finally there
[Yume pov]. 'Denk je echt' vraag ik bloosend. 'Tuurlijk'. Ik kijk hem lachend aan. "Trouwens de zandstorm zal morgen wel overzijn' zegt hij en legt zijn hoofd op een steen. 'Maar ik heb het koud' zucht ik. 'Hier'. Hij trekt zijn jas uit en doet het om me heen. 'En jij dan'. 'Ach heb het niet koud'. Hij probeert te lachen. 'Je hebt het wel koud' grijns ik. 'Nouu...'. Voordat hij iets kan zeggen doe ik de jas over ons heen. 'We willen niet dat je ziek word'. Grijnzend kijkt hij me aan. Ik leun tegen hem aan en probeer te slapen. En na een tijdje lukt hem me . 'Kawaiii'. Hoor ik de volgende ochtend iemand schreeuwen. Als ik me ogen open doe zie ik meteen het gezicht van Asuna. 'Ik hoop dat ik niet elke ochtend jou gezicht eerst moet zien'gaap ik. 'Naja droogkloot' lacht ze. 'En bedankt'. Ik rek me uit. 'Sasori wakker worden'. Ik schut hem heen en weer. 'He watte'. Ik staat op en loopt naar buiten. 'Huh de zandstorm is weg' mompeld hij verbaast. 'Tuurlijk al een halfuur geleden' giegelt Asuna. Ik sta op en gooi zijn jas naar z'n hoofd. 'Danke' gaapt ie. Niet veel later gaan we verder. En ik ben nu even te lui om te vertellen wat er onderweg gebeurde maar het was vooral meligheid. Dus gaan we meteen verder met wat er gebeurde toen ze aankwamen. 'Zeg me niet dat die rots een schuilplaats is hea' zegt Asuna. 'Tut ;p' lach ik. De rots gaat aan de kant en we lopen naar binnen. 'Pein-Sama ben er'. 'En waar is Deidara'. Sasori schrikt even. 'We krijgen ruzie over Kunst' zucht hij. 'Is dat alles'. Er komt iemand uit de schaduw. 'En wie zijn die meiden'. 'Dit zijn Asuna en Yume Hayaka'.