Part 33.

Rose Watkins.
'Je bent moe, he?' Fluisterde hij zachtjes in mijn oor. Ik knikte even en liet mijn hoofd weer tegen zijn borst steunen. We lagen nu al dik twee uur op zijn bed en genoten enkel van elkaar. Af en toe werd er gefluisterd dat we zo blij met elkaar waren en dat was het ook. Meer hoefde ook niet. Bij hem zijn was genoeg voor mij. Hij streek met zijn vingers langs mijn bovenarm. 'Je mag best slapen, hoor liefje. Ik voel me altijd best alleen in zo'n groot twee-persoonsbed. Voor zo'n klein iemand als ik..'
'Maar ik moet morgen vroeg op, straks maak ik je wakker.' Mompelde ik en hij glimlachte even liefjes. Ik wist dat hij er geen problemen mee zou hebben als ik er vroeg uit moest, anders zou hij het niet voorstellen. Echt de zin om naar huis te gaan had ik toch niet meer en ik keek hem even aan. 'Je haalt me wel makkelijk over, jij.'
'Komt door mijn schattige gezichtje.' Zei hij nu, terwijl hij een heel schattig gezicht trok. Ik glimlachte en keek even omhoog. Hij grijnsde, drukt even zachtjes met zijn vinger tegen mijn neus en boog toen naar voren om me een kus te geven. Ik ging er even op in, maar ik was zo moe dat ik amper mijn gedachte er bij kon houden. Kim had me letterlijk elke winkel in de stad laten zien en mijn benen voelde echt niet meer prettig aan. Het feit dat ik nu heerlijk tegen Niall aanlag en eigenlijk niet meer op wilde staan, liet me dan ook makkelijk overhalen door hem. Ondanks dat ik geen slaapspullen of wat dan ook bij me had. Niall liet los en keek me even aan. 'Je bent schattig als je moe bent.'
'Shut it.' mompelde ik zachtjes, terwijl ik mijn hoofd weer tegen zijn borst legde. Mijn hand lag wat meer op zijn buik, terwijl hij me nog even wat dichter bij trok. Ik was zo moe, ik kon me er niet eens tegen verzetten. De hele dag had ik me verheugd om hem weer even te zien en bij hem te zijn, maar dit was niet hoe ik het had verwacht. Hij fluisterde dat ik gewoon moest gaan slapen en drukte een kus op mijn kruin. Hoewel het nog vroeg was, kon ik me maar beter toegeven aan mijn vermoeidheid. Ik sloot mijn ogen langzaam en viel met een glimlach op mijn gezicht in slaap. Ik was gewoon bij Niall..

'Liefje, je moet eruit. Je school begint straks.' een kreun verliet mijn lippen, toen ik mijn ogen opende. Hoezeer ik ook bij hem wou slapen, hij maakte me nog vroeger wakker dan normaal gesproken mijn wekker stond. Zijn arm hing losjes om mijn middel en zijn onweerstaanbare glimlach was het eerste wat ik zag, toen ik opkeek. Hij drukte een kus op mijn wang en stond toen zelf ook op. Even kon ik het niet laten om mijn ogen over zijn ontblote bovenlichaam te laten glijden. Hij was gewoon echt heel mooi. Hij grijnsde vrolijk, toen hij het door had en wandelde even kort naar de badkamer.
Ik sloeg het deken van me af en stond ook op. Ik merkte vrijwel meteen dat ik niet mijn eigen kleding aanhad en keek even kort in de spiegel. Het kon niet anders dan dat het Kim's kleren waren. Ik keek even om me heen en hoorde dat Niall nu zingend de douche aanzette. Die zou voorlopig nog niet klaar zijn, dus ik ging maar even een ontbijtje maken. Ik wandelde de gang over en zodra ik de keuken inwandelde, werd ik even aangestaard. 'Niet opletten lieverd, deden ze ook bij mij de eerste keer.'
Louis was de enige die bleef staren en ik keek hem even aan. Niet veel later verscheen er een grijns op zijn gezicht en begroette hij me vrolijk. Ik keek even naar Kim, die snel een kop thee naar binnen werkte. Ze had zich al helemaal omgekleed en alles. 'Kan ik iets voor je maken?'
Ik schudde mijn hoofd. Bij nader inzien, had ik helemaal geen trek in ontbijt. Ik zou wel een broodje halen op school. 'Ik ga me maar even omkleden en dan door naar school.'
'Doe maar rustig aan, Louis heeft al beloofd dat hij ons zou brengen.' Ik keek hem even dankbaar aan en hij haalde lachend zijn schouders op. Hij was zo erg nog niet..