Part 38.

'Liefje, wake up, i made you breakfast.' ik hield een dienblad stevig in mijn handen en hoopte dat Rose zou reageren op mijn woorden, maar ze bewoog niet en ik zuchtte even. Ze kon zo lang slapen, ik was zowaar jaloers op al haar nachrust. Ik plaatste het dienblad op het nachtkastje – in de hoop dat het zou blijven staan – en kroop toen terug op het bed. Ik sloeg mijn hand om haar middel en drukte mijn lippen zachtjes tegen haar wang. Toen ik zag dat ze glimlachte, wist ik ook wel dat ze net al wakker was geworden. 'Je had best mogen reageren net.'
'Ik wou kijken of deze ochtend nog beter kon worden. En dat is gelukt.' mompelde ze vermoeid, terwijl ze zich omdraaide in mijn arm en me glimlachend aankeek. Haar haar zat redelijk door de war en ik kon het niet laten om het gewoon schattig te vinden. Ik had het mooiste meisje in mijn armen en niets kon me er van weerhouden. Ik was zo gelukkig met haar. Het leek alsof de wereld niet meer beter kon. Ik drukte mijn lippen kort op de hare, voor ik het dienblad pakte en die op haar schoot plaatste.
'Wauw.' ze keek me even dankbaar aan en ik grijnsde. Ik wist dat het romantische deel er wel af zou zijn als ik het zou zeggen, maar ik kon het niet laten.
'Ik heb het croissantje en de jus d'orange helemaal zelf gekocht. Oh nee, mam heeft dat gehaald.' glimlachte ik liefjes en ik zag de pretlichtjes in haar ogen. Ze boog voorover om een kus te geven en scheurde toen het croissantje in tweeen om me vervolgens een stukje te geven. Ik keek haar even aan en schudde mijn hoofd, maar toen ze praktisch het croissantje mijn mond induwde, kon ik niet anders. 'Twanks.'
Ze lachtte even en schudde haar hoofd. 'No problem, schatje.'

'Als ze iets doen wat je niet wilt he, bel me. Dan kom ik je halen.' mompelde ik, voordat ik mijn lippen tegen haar wang drukte. Ze zou vandaag de hele dag met Nicole en mam, en de rest van de nichtjes en vriendinnen enzo, optrekken, onder dwang van mijn moeder. Ik daarin tegen moest met de rest van 'de mannen' mee. Iets waar ik nogal mijn bedenkingen over had, aangezien ik mijn vader niet meer had gesproken sinds ons vorige gesprek, waar Rose bij had gestaan.
'She'll be fine! Doei, tot vanavond!' mam trok Rose mee en even later verdwenen ze uit zicht. Meteen kwam mijn vader naar me toe en hij keek me vragend aan. Ik had echt geen behoefte om met hem te praten, maar hij was mijn vader, en ik had hem al behoorlijk slecht behandeld gister.
'Kan je weer normaal praten of-.' begon hij en ik keek hem even aan.
'Als jij niet zo praat over mijn vriendin, ben ik tot alles in staat.'
'Wat moet je nou met zo'n meisje, Niall? Je kan veel beter krijgen.' mompelde hij en ik voelde de woede opstijgen. Hij ging ook gewoon verder. Hij besefte niet dat dit niet zomaar een liefde was. Ze was alles wat ik me ooit had kunnen wensen.
'Moet jij zeggen, jij kan je huwelijk niet eens onderhouden.' siste ik, voor ik me omdraaide en naar het huis toestormde. Ik hoorde hoe hij achter me aankwam, maar besteedde er voor de rest geen aandacht aan. Greg kreeg mijn vader weer bereid om met de groep mee te gaan, terwijl ik het huis instormde, in de richting van de kelder. De plek waar mijn gitaar en piano stonden. Ik was zo boos, ik kon die kerel wel iets aandoen. Hij had het recht niet om zo over Rose te praten. Niemand had daar het recht op.