Jij, als dolfijnentrainster in ......Portugal?! 1

The Story Begins
Dit ben jij met Millie.

Gedachten zijn ROOD

Je loopt de vergaderzaal in en kijkt rond voor een lege plek, tot je Hanna ziet zwaaien. Je loopt er snel naartoe voordat iemand anders daar gaat zitten.
"Hè!" zeg je terwijl je neerploft. Ze kijkt even rond. "Nu pas zie je hoeveel medewerkers dit park heeft." zegt ze.
Je knikt. "Sommige ken ik niet eens!"
Hanna knikt. Opeens hoor je Bart zijn keel schrapen. Je kijkt snel richting het hoofd van de tafel, waar Bart staat met een ernstig gezicht. “We weten allemaal dat het de laatste tijd erg slecht ging met het dolfinarium.”
Instemmend gemompel.
Nu gaat hij zeggen dat het allemaal goed komt!
“Daarom heb ik slecht nieuws.”
Wat?
“We gaan het park sluiten.”
WAT! Dat kan niet!
Je mond zakt open.
WTF! Sluiten!
Geroezemoes. Bij meer mensen vallen de monden open.
Dat het slecht ging kan ik niet ontkennen. Maar sluiten? Zó slecht ging het toch niet?
“Natuurlijk spijt het mij zeer. Maar het kon gewoon niet meer, het ging niet meer.” Bart snift even.
Arme Bart. Het park was alles voor hem. Nu is hij het kwijt.
“Voor de dolfijnen wordt een nieuw thuis gezocht. De mensen die mij willen spreken kunnen na één uur naar mijn kantoor komen. Voor die tijd wil ik Fenna nog even spreken.” Hij loopt naar je toe en trekt je mee naar zijn kantoor. Als jullie daar zijn aangekomen doet hij de deur dicht en meteen begin je woedend te schreeuwen.
“Bàrt! Wat is dit? Dit kan niet! je kan dit alles niet opgeven!” Gil je met een hysterische klank in je stem. “Waarom?” vraag je uiteindelijk.
“Fenna… het is….. ik heb wat voor je achtergehouden, voor iedereen hier.” Bekent Bart.
Je kijkt hem met grote ogen aan.
“We zitten diep in de schulden en ik.. ik kan het de dolfijnen niet aandoen nu verder te gaan. Er zou niet goed voor ze gezorgd worden, door geldgebrek.” Hij staart naar de grond. Je ogen worden zo mogelijk nog groter.
Hij hééft gelijk. Het is gewoon…. Ik weet niet wat ik ervan moet denken.
“Waar gaan de dolfijnen dan naartoe? N waarom wilde je mij spreken?”
“De meeste dolfijnen gaan naar de concurrent. Alleen voor Millie is nog geen plaats gevonden.”
Millie!(H)Je lievelingsdolfijn!
“Wat gebeurt er als ze nergens heen kan?” vraag je zacht.
“Dan.. Ik weet het niet. Sorry, Fenna.”
Je zegt niks. Dan veeg je een traan weg die uit je ooghoek is komen rollen.

Ik weet het, hij is kort, ik zal proberen ze langer te maken.

-XxX-Mariëlle©