Part 42.

Rose Watkins.
'May i have this dance?' Niall stond voor me en hield zijn hand uitgestoken. Ik kon er echt niet bij dat de meest knappe jongen, al de hele dag een mooi pak droeg en er nog beter uitzag. Ik had me nog nooit zo blij gevoeld over iets, maar een ding was zeker. Ik kon hem de mijne noemen en niemand zou dat van me afpakken. Ik pakte zijn hand met liefde aan en we voegde ons tussen de grote groep mensen. De bruiloft was mooi geweest, ondanks dat Niall en zijn vader elkaar geen blik waardig hadden gegund. Het was ook niet iets wat Niall wilde, want toen ik hem vroeg of hij nog naar zijn vader wou, werd het gebaar simpel weggewuifd en had hij gefluisterd dat hij alleen nog maar bij mij wilde zijn. Hij trok me behoorlijk dichtbij en sloeg zijn armen om mijn middel, die langzaam afgleden naar mijn heup, om ze daar neer te leggen. 'Nog maar een uurtje, dan zijn we onderweg naar het vliegtuig.'
Kennelijk had hij door dat deze hele dag redelijk vermoeiend was geweest en ik dan ook moeite had om mijn ogen open te houden. Ik knikte als teken dat ik hem had gehoord, terwijl ik echt moeite moest doen om mijn ogen open te houden. Mijn lichaam werkte behoorlijk tegen en ik hing praktisch tegen Niall aan. Ik was niet zwaar, maar hij was ook niet zo groot en zou het waarschijnlijk wel gemerkt hebben. 'Ik ben zo moe, Niall.' verzuchtte ik nu en ik hoorde hem grinniken.
'Je mag bijna slapen, lieverd.' mompelde hij zachtjes in mijn oor, iets wat me bijna nog meer in slaap liet vallen dan dat ik me al voelde. 'Laten we alvast afscheid nemen van het gelukkige paar, dan kunnen we zo meteen de taxi in. Kan je in de taxi meteen slapen, oke?'
'Maar Niall.' mompelde ik, toen hij me losliet en ik hem vermoeid aankeek. Een van zijn tantes staarde me even aan en ik zette mijn meest fake glimlach op, voor ik achter hem aanwaggelde. Hij baande zich een weg naar de tafel en leek voor niemand te stoppen. Ik wandelde achter hem aan en bereikte hem eindelijk, toen hij bij Greg en Nicole stond. De twee keken me lachend aan en ik hoorde hoe Niall verklaarde dat ik een beetje moe was. Ze vertelden dat ze na de huwelijksreis nog eens naar Londen wouden komen en Niall nodigde ze uit om bij ons in het appartement te verblijven. Ik was zo moe dat ik de rest van het gesprek amper volgde en vervolgens in een knuffel werd getrokken door Nicole. Ik was echt helemaal bekaf en ik had echt slaap nodig. En redelijk snel ook nog..
Niet veel later wandelde ik al met Niall richting de voorkant van het gebouw. Hij had zijn armen om mijn middel geslagen en probeerde me wakker te houden door vrolijk tegen me aan te kletsen over van alles en nog wat, maar hij faalde behoorlijk. Hij had het zelf ook door en toen we eindelijk een bankje gevonden hadden, plofte hij neer, om me vervolgens op zijn schoot te trekken. 'I love you. Thanks for going with me this weekend.'
Hij drukte zijn lippen tegen mijn wang en ik glimlachte kort. 'Anything for you.'
hij sloeg zijn armen om me heen en trok me nog iets dichter, terwijl ik voelde hoe ik langzaam wegzakte in zijn armen. Ik kon niet geloven dat ik de jongen van mijn dromen nog altijd bij me had. Dat hij me met alles wat hij deed zo gelukkig kon maken. Dat hij, zoveel voor me overhad. Dat hij van me hield. Hij was me koestbaar en zeker niet iets wat ik snel los zou laten.