A ranger/traitor 24

[face=arial][/face]pToen Miko de volgende morgen wakker werd, wist hij even niet meer waar hij was. Echter toen hij op het tafeltje in de hoek van de kamer een grijsgroene mantel zag liggen, was het hem snel duidelijk. Nieuwsgierig om die beruchte jagersmantels eens van dichterbij te bekijken, sprong hij uit bed. Behalve die vreemde mantel lagen er ook nog een wollen broek en hemd in vale bruin en grijze tinten en zelfs echte leren laarzen. Verwonderd constateerde Miko dat het, ondanks de geringe lengte van de jager, toch te klein voor hem zou zijn. Het kon dan ook niet anders dan het voor hem bedoeld was. Nu hij er zo over nadacht, kon hij inderdaad wel wat nieuwe kleren gebruiken. Toen hij van huis vertrok had hij twee paar kleren meegenomen, die droeg hij nu over elkaar omdat hij anders meer gaten dan stof om zijn lijf had. Erlan had ‘kost en inwoon’ vrij letterlijk opgevat en hem niet meer gegeven dan eten en een slaapplaats. Terwijl hij zijn nieuwe spullen voorzichtig door zijn vingers liet glijden, viel het hem op dat ze ondanks hun onopvallende kleuren toch van goede kwaliteit waren en hij was er zeker van de meeste van de mensen uit zijn dorp er jaloers op zouden zijn en dan had hij het nog niet over de laarzen. De grootste tijd van het jaar, liep hij op blote voeten en zelfs tijdens de winter had hij nooit meer gehad dan klompen, die zijn vader zelf gemaakt had met eventueel nog wat windels rond zijn voeten als het echt koud was. Alsof dat nog niet genoeg was, vond hij nog een paar wollen sokken en ondergoed. Langzaam, alsof het kon breken, trok hij alles aan. Hij had het onmiddellijk warm, niet te, maar gewoon de behaaglijke warmte van het eind van de lente. Hij besefte nu pas dat hij het de laatste tijd eigenlijk altijd koud gehad had, maar er zo aan gewend was geraakt dat het hem niet meer opviel. Toen hij de deur van zijn kamertje opendeed voelde hij zich helemaal klaar voor zijn nieuw leven als leerling-jager. Wat dat ook in mocht houden.