Part 45.

Rose Watkins.
Met een opgelucht gevoel wandelde ik de zaal uit. Mijn laatste examen zat er op en naar mijn gevoel, had ik het jaar wel goed afgesloten. Ik hoopte diep dat de leraren precies hetzelfde dachten. Ik keek even naar mijn mobiel. Vrijdagmiddag, twaalf uur en ik had nog altijd geen planning. Misschien kon ik even bij Niall langsgaan, ook al zou hij nog wel aan het werk zijn. Ik miste hem gewoon, ik moest hem gewoon zien. Ik haalde mijn telefoon tevoorschijn en toetste zijn nummer in, hopende dat hij vandaag een beetje wou praten. Zijn schattige stem schalde niet veel later door de telefoon. 'Hee liefje.'
'Hee, heb je het druk? Ik wou je even zien, want het is alweer een tijdje geleden en-.'
'Kijk eens goed om je heen.' onderbrak hij me rustig en ik keek even om me heen. Niet veel verderop stond een bekende jongen en hij zwaaide liefjes naar me. Ik drukte snel het gesprek weg en rende naar hem toe. Hij sloeg zijn armen om me heen en drukte zijn lippen op die van mij. 'En ja, ik heb jou ook heel erg gemist. Zo erg! Maar ik ben de hele middag vrij, soo..'
Ik drukte mijn lippen nog een keer op de zijne en sloeg mijn armen even kort om zijn nek. Toen ik hem weer losliet, keek ik hem even nieuwsgierig aan en hij wist vrijwel meteen waar het over ging. 'Ja, je vraagt je af waar deze papzak zijn auto heeft gelaten natuurlijk. Maar die staat nog lekker thuis! Ik ben op de fiets gekomen.' Hij grijnsde vrolijk, terwijl hij opzij stapte en ik zag de fiets staan. Hij was nog serieus ook. In al die tijd dat ik hem kende, had ik hem nog nooit zien fietsen. Nooit in de buurt gezien van een fiets. Hij pakte de fiets en ging erop zitten en fietste langzaam. Ik nam een aanloopje en sprong bij hem achterop. Ik sloeg meteen mijn armen om zijn middel en keek even waar hij heen fietste. Convent Garden leek de eindbestemming te wezen en ik kon niet blijer zijn dan deze keus. Ik sprong weer van de fiets af, wachtte tot hij hem in de stalling had geplaatst en volgde hem toen nieuwsgierig. Zijn hand was driftig op zoek naar de mijne en toen hij hem had gevonden, greep hij hem meteen vast. Had hij zijn pet wat meer over zijn gezicht geschoven en ik merkte dat hij sneller liep dan normaal. We zochten een klein cafeetje op en hij drukte even een kus op mijn wang, voor hij de deur openhield en we naar binnen wandelde. We zochten een plekje op en ik wou plaats nemen op de stoel tegenover hem, maar dat was niet goed genoeg, aangezien het banken waren, konden we makkelijk naast elkaar zitten en dat wou hij dan ook. Hij trok me bij hem en drukte even kort zijn lippen op de mijne, voor hij vriendelijk glimlachte naar de serveerster, die niet echt vrolijk keek. Hij bestelde drinken voor ons en wachtte toen de dame weer weg wandelde om zich weer op mijn te richten. 'Hoe gingen je examens?'
'Ik denk niet dat we er zorgen over hoeven te maken.' mompelde ik, terwijl hij even trots grijnsde en toen weer inleunde voor een kus, die echter kort daarna onderbroken werd.
'Twee koffie. Ben jij Niall Horan? Van One Direction?' vroeg ze, terwijl ze de drankjes met een klap op de tafel zette en Niall knikte even kort. 'Zou ik even met je op de foto mogen?'
Niall's ogen schoten kort naar de mijne en ik gaf hem toe dat hij gewoon met haar op de foto moest gaan. Het was zijn werk, dat is nou eenmaal wat hij deed. Hij wandelde met haar mee en ik staarde even kort naar mijn drankje. Ik moest gewoon blij zijn dat hij hier met mij was, toch?