O64

Zuchtend liep ik de kantine in, na een slaapverwekkend uur wiskunde. Kom op zeg! Wie verzint dat nou? Het eerste uur op maandag wiskunde. En dan nog van zo'n zeikwijf ook! Kom ik binnen, ziet ze me staan, zegt ze met haar krijsende stem: 'Oh, jij bent zeker die nieuwe! Ik heb al veel van je gehoord, mevrouw Davidson, nou hup! Ga zitten!' Oh God, die stem! Het was net een gemartelde kraai! Blij dat ik er vanaf was duwde ik de deuren naar de kantine open, en zocht naar wat bekende gezichten. Het was druk, dus ik kon bijna niets zien. 'SYDNEY! HIERZOOOOO!' hoorde ik ineens boven het gepraat en geschreeuw van de andere leerlingen uitkomen. In de hoek van de kantine, bij het raam, stond Nina - Chaz' vriendin - naar me te zwaaien. Ik zwaaide even kort terug en liep naar haar toe. Chaz zat naast haar en glimlachte naar me, even als Ryan, die tegenover hem zat. Ik plofte op het bankje neer en haalde een flesje water uit mijn tas, waarna ik er een slok van nam. 'Oh mijn God. Mag ik alsjeblieft een slokje? Ik ben mijn drinken vergeten en heb geen geld bij me.' Marly stond naast me en liet haar tas van haar schouder glijden, die met een plof op de grond viel. 'Tuurlijk!' glimlacht ik naar haar, terwijl ik haar het flesje toestak.