Part 62.

Rose Watkins.
'Wat is dit?' Met een plof viel de krant voor Niall's neus neer en hij zuchtte even. Hoewel we onze vorige ruzie net goed hadden gemaakt, moest ik gewoon een verklaring hebben voor de foto waar hij wel heel sloerig met een blond meisje op stond. Ik kon praktisch niet naar de foto kijken, zonder te beseffen dat dit zomaar het einde kon zijn, iets wat ik echt niet wilde. Ik hield van hem, ook al was de laatste tijd niet echt fantastisch.
'Rose.' Zuchtte hij, terwijl zijn hand even door zijn haar haaldde. De kringen onder zijn ogen maakte me duidelijk dat One Direction hem helemaal uitputte. Hij was amper thuis en al was hij er wel, liep ik alleen maar tegen hem te zeuren. Ik was niet echt de meest ideale vriendin. Maar het feit dat hij een kans aangreep om met zo'n blonde bimbo te gaan, kon ik gewoon niet laten gaan. 'Ik had teveel gedronken, het betekende helemaal niets. Ik hou van jou, dat weet je toch?' 
'Do I? Want op dit moment, lijkt het erop dat je het beter hebt met haar dan met mij. Nooit zie ik die lieve glimlach meer van je. Nooit zie ik die twinkelingen in je prachtige ogen. Het ligt aan mij, dat weet ik ook wel, maar vertel het me dan gewoon.' De tranen sprongen in mijn ogen en toen hij niks antwoorde, zat er nog maar een ding op. Ik stond op, pakte mijn sleutelbos en maakte de sleutel van het appartement los. Ik legde hem voor Niall neer en wou de keuken uitlopen. 
'Rose, wacht, laat me niet alleen. Ik heb je nodig.' Zijn stem klonk anders dan ik had ooit had gehoord. Hoewel ik hem echt niet wou achterlaten in deze positie, vlakvoor hij zou vertrekken op tour, ik kon niks anders. We moesten over dingen nadenken, of we wel echt zo goed bij elkaar paste als we dachten. Of alles wel echt was geweest. 'Ik ben niet eerlijk tegen je geweest. Dat weet ik. Ik heb je niet vaak genoeg verteld hoe dol ik op je ben, hoeveel ik van je hou. Ik kan niet zonder je. Please, vergeef me. Blijf.'
'Ik denk dat het tijd is als we allebei eens even nadenken, want om eerlijk te zijn, dat kunnen we allebei wel gebruiken. En dat betekent niet dat ik niet van je hou, want dat doe ik. Met heel mijn hart, maar dit kan ik gewoon niet meer.' Ik wandelde naar hem toe, drukte een kus op zijn wang en wandelde toen de keuken uit. Liam stond met een serieus gezicht op de gang en keek me teleurgesteld aan. Ik ging even bij hem staan. 'Please, zorg ervoor dat hij weer de oude wordt, ik mis hem zo erg..'
Liam trok me snel in een knuffel, toen hij zag dat mijn tranen geleidelijk over mijn wang stroomde en hij beloofte me dat hij zou zorgen dat Niall weer terug zou gaan naar de oude. Ik maakte me los uit zijn knuffel en keek hem even dankbaar aan. Ik negeerde de andere jongens, die in de woonkamer zaten en kennelijk ook alles gehoord hadden. Zacht gesnik klonk uit de keuken en ik besloot maar te gaan, voordat ik het ook moeilijk zou krijgen. Liam hoorde het ook en keek me even zorgelijk aan. 'Ik stuur Kim, oke?'
Ik knikte - het maakte allemaal niets meer uit - en wandelde toen het appartement uit. Ik had nu al spijt van mijn beslissing. Ik wilde gewoon Niall terug..