3- Set Off

Ik word wakker op mijn kamer, de donsdeken zitten in een soort knoop om me heen gedraaid en mijn hoofd duwt in het kussen. Ik rol mezelf uit bed en hoor al gestommel beneden. Ik neem een rood shirt en een beige broek om die snel aan te schieten en daar dan een leuk paar sneakers onder te dragen. Ik grabbel mijn college jacket van de school uit mijn kast en trek die over aan.
Als finishing touch zet ik mijn pet op en ga ik snel de trap af. Al de jongens zitten al rond tafel en verorberen ieders hun eigen ontbijt. Ik besluit om voor een grote kom cornflakes te gaan en neem de melk uit de ijskast.
Ik begin met laden open te trekken op zoek naar een grote kom, na een tijdje geef ik het op en komt Liam naar me toe: "Wat zoek je precies?" vraagt hij lachend.
Ik vertel hem dat'k een kom zoek en hij knikt begrijpelijk, trekt een lade open en geeft me er één. "Alsjeblieft, Nialler." lacht hij speels en ik kijk hem met open mond aan.
"Goed, ik vertrek al vast naar school." Zegt Liam, hij neemt zijn identiek college jasje en loopt de deur uit, net na hij zijn tas over één schouder had gegooid. Ik schud mijn hoofd en zet me naast Louis aan de ontbijt tafel.
"Gaat ie plotseling de brave leerling uit hangen?" vraag ik aan de jongens met een mondvol. Ze zuchten en schudden hun hoofden. "Je vergeet het steeds, he!" zucht Louis dramatischer.
"Ja, inderdaad." beaamt Harry het, iets wat me aanzet tot denken, maar niets doet een lichtje branden.
"Danielle?" vraagt Zayn dan in mijn richting. Ik knik plots begrijpelijk.
"Natuurlijk! hoe heb ik haar over het hoofd kunnen zien?" spot ik. Danielle is het vriendinnetje van Liam én een van de populairste meisjes op heel de school, maar daar moest ik me niet druk om maken.
Ik behoorde ten slotte ook tot de populairste van de school, aangezien ik in het voetbal team had gezeten vorig jaar had ik plots veel status gekregen. Net als Louis en Liam, zij zaten ook al in het voetbal team, maar Zayn en Harry hadden het gewoon gekregen, ze gingen met ons om en dat was voor de rest van de school genoeg om hen aan te zien als een deel van het team en minstens even belangrijk.

Na nog een half uurtje, besluit ik ook maar eens naar school te vertrekken zodat ik me kan gaan inschrijven voor de voetbal-try-outs.
Ik loop over het trottoir en zie auto's over de campus passeren van mede-leerlingen. Ik herken er enkele als ploegmaten en zwaai er dan ook goed gemutst naar. In een vrolijke tred loop ik sneller in de richting van het school gebouw.
Als ik het gebouw in kom, ruikt het nog steeds hetzelfde als vorig jaar, alleen iets meer naar Detol. Aangezien de eerste schooldag toch wel iets properder mocht dan de andere dagen, die vaak niets betekende.
De muren hadden wel een nieuwe likje verf gekregen, maar het was nog steeds een lelijke kleur beige, ook waren er nieuwe kluisjes die inafsteken van het saaie geheel, ze waren fel blauw.
Ik loop naar het prikbord, dat duidelijk niet vernieuwd was en kijk naar de lijst van de voetbal-try-outs. Er stonden al een stuk of 30 namen op, maar zonder me daar druk over te maken zet ik mijn naam er onder in mijn sierlijk geschrift. Niall Horan
Met een knik naar het bord en het oude potlood dat er aan vast was gepind verlaat ik het en loop ik naar het secretariaat om daar mijn oude lockersleutel in te leveren en een nieuwe te krijgen en mijn uurrooster te krijgen.
Ik klop luidruchtig op de deur en doe deze open. "Niall Horan!" roep ik, de mejuffrouw achter de balie zucht luid. "Jij" zegt ze met haar ogen rollend. Ik moet lachen en knik als ik half op de balie ga staan leunen.
Ze steekt haar hand uit en ik drop er mijn sleutel in. "Mooi weertje." zeg ik om een gesprek te starten.
Even achter informatie over de schone deerne achter de balie, ze is écht een stoot. Ze heeft erg donker lang haar, altijd in een sierlijke vlecht. Ze heeft volle, zwoele lippen en lange wimpers, die zonder het ook maar te proberen, je zomaar versieren. Boven dat alles werkt ze hier nog maar een jaar en is ze maximum enkele jaren ouder dan mij.
"Probeer je me nu weer te versieren?" lacht ze naar me vanachter haar computer. Ze stopt een sleutel in mijn hand, zegt het nummer van mijn locker en als laatste geeft ze me ook een papier met mijn rooster op.
In de voormiddagen had ik steeds les en in de namiddagen had ik vrij of buitenschoolse activiteit. "Als ik dat zou proberen zou ik zeggen: Is dat een ladder in je nylon of the staircase to heaven?" grap ik met een wiebelende wenkbrauw. Ze rolt haar ogen nonchalant, maar kijkt dan naar haar nylon, waar wel degelijk een ladder in zat. Ik steek mijn hand naar haar op als teken dat ik weg zou gaan en loop het lokaaltje uit.