| 014 | En de knappe postbode [Chad Michael Murray]

| Wat vooraf ging |
Plots voel ik zijn warme, zachte lippen op die van mij.
Viola, hij heeft het getoond dus doe ik mijn ogen open.
'En wat wou jij zeggen Malika?'
'Dat ik je graag zie.'
'Mij alleen maar graag zien?' vroeg hij met een pruillipje.
'Dat ik van jou hou.' verbeterde ik mij.
Nu druk ik mijn lippen op die van hem.
'Dus nu zijn we een stelletje of nog niet?' vroeg ik hem.
'Natuurlijk zijn we dat. Maar we moeten het wel nog even stil houden he.' zei hij.
'Zeker op het werk vind ik het riskant.' vulde ik aan.
Hij dacht net hetzelfde als mij.


| ROBERTS POV |

Ik zag Malika terug uit de shop komen.
Ze had naar het toilet gevraagd. Ik had dan maar vriendelijk de weg uitgelegd.
Ze komt nogal opgetut naar buiten en ik zeg dat tegen Lau.
‘Weetje waarom ze dat doet?’ vroeg ik aan Lau.
‘Eums ik doe 1 gokje, voor Chad.’
Ze liggen samen gezellig te zonnen en Chad ‘smeert’ haar rug in zie ik blijkbaar.

Ik en Lau hebben een leuke tijd gehad, lekker gesurft, geplaagd, ..
Opeens zie ik Chad en Malika kussen.
Ik geef Lau een stampje, niet te hard want dan zou ze beginnen gillen van de pijn.
Ik gebaar dat ze stil moet zijn zodat ze hun romantisch samen zijn met elkaar niet verstoort.
Als ze uitgekust zijn gaat Lau even bij Malika en komt Chad even tot bij mij.

‘Seg Chad, zijn jullie nu een stelletje?’ vroeg ik.
‘Nog niet echt officieel snap je?’
‘Uhu ik snap het volledig.’
‘Wanneer ga je het haar vragen of ze jouw meisje wil zijn?’ hamerde ik maar door.
‘Euh zij werkt nu ook bij de post vanaf morgen als bijbaantje, dus dan ga ik wel eens een romantische brief schrijven en dat ze dan ergens heen moet gaan. Een romantisch plekje, het stadspark bijvoorbeeld. Goed plan of niet?’ legde Chad me uit.
‘Volgens mij is dak een picobello plan ! Uitvoeren zou ik zeggen !’
Dat riep ik een beetje te luid denk ik want de twee meiden keken onze richting uit.


Lau en Malika kwamen onze richting uit.
We lopen het water in om hun te plagen.
De vraag is zouden ze achter ons heen rennen of niet?
Nouja in ieder geval we zagen het dus niet want wij keken alleen voor ons en hoe diep we in de zee zouden gaan.
Opeens word ik ondergeduwd door iemand.
Ik kom terug boven en ik zag dat het Malika was.
‘Seg Chad, je mag je meisje wel eens manieren leren he.’ grapte ik.
‘Euh ik ben zijn meisje nog niet, we hebben gewoon al gezoend maar heeft me nog niet gevraagd of ik dat wel wou zijn.’ Stak ze Chad door.
Ik zag stil aan zijn gezicht wegtrekken door haar reactie.
Ze wou het dus dolgraag dat hij haar vroeg.


‘Kom we zijn eens naar huis he Malika, morgen vertrek ik naar Portugal he. Remember? En de zon begin al onder te gaan.’
Malika vroeg aan me of ik zin had om mee te gaan maar ik wist het niet goed.
‘Waar is het als ik vragen mag?’ vroeg ik.
‘Eums Antwerpen, te ver voor jou?’ zei Malika
‘Eigenlijk wel, ik woon hier ergens in een klein gezellig huisje, dus West-Vlaanderen en Antwerpen ligt wel heel ver van elkaar he. Vind je niet?’ zei ik met een grote teleurstelling.
‘Snappen we wel’ zeiden de meiden in koor.
‘Ik leg even de planken weg terwijl jullie je spullen samen nemen.’ Stelde ik voor.
En dat deden ze ook.
Ondertussen schreef ik mijn nummer op voor Anne-Laura.
Die meid zie ik echt wel zitten.


Ik kwam terug bij de rest.
We hadden wel al een goede band met elkaar opgebouwd met elkaar.
Lau knuffelde me en ik stak het briefje in haar achterzak van haar broek.
We lieten los en dan was Malika aan de beurt voor een knuffel.
Ze liepen richting auto en Chad naar zijn auto maar ging nog mee naar Malika's huis.