126-

Laura Po V
Ik stak een paar oudjes voorbij die veel te traag reden voor het uur van de dag, het type mensen dat al heel lang in hun bedjes moest liggen in plaats van jongeren die naar een feestje wilden, te irriteren. Een paar mensen toeterden, maar daar had ik tegenwoordig al geen probleem meer mee. Misschien was het toeval, misschien ook niet, maar op het moment dat juist 2 minuten binnen was, hoorde ik een paar gesmoorde kreetjes. Ik zuchtte en draaide me om. ik was plots niet meer zo zeker van wat ik aan het doen was. misschien had ik toch beter niet gekomen. Ik kon nog steeds proberen om er van tussen te kruipen, maar ik had beter moeten weten. Ik liep richting de zeteltjes, er was minder volk daar, maar meestal gingen mensen eerst iets te drinken halen. Ik had moeten weten dat ze aan de ingang op me hadden staan wachten, en pas binnen gingen nadat ze zeker waren dat ik binnen was. Ik zag Bill gewoon recht op me aflopen. Hij glimlachte breed. Hij gaf me een kus op mijn wang, iets wat ik eigenlijk niet had willen toestaan, maar Bill was gewoon overenthousiast vanavond, dat niets hem zou tegenhouden. 'Hier is je kusje van bill!' zei hij lachend. Ik probeerde mijn glimlach in te houden, maar kon een kleine grijns en mijn ogen die ronddraaiden, toch niet tegenhouden. Hij keurde mijn kledij. 'Oahw, sexy!' riep hij overdreven in mijn oor. georg lachte en trok Bill achteruit. 'We hebben al genoeg zogezegde koppeltjes met Laura.' zei hij. ik kon er niet aan doen, maar Georg kreeg me altijd aan het lachen. 'Wie gaat om drankjes?' vroeg ik, nu in een iets betere bui; Tom was er nog niet. 'Hoe? Betaal jij niet?' hoorde ik Georg vragen. 'Excuse me? Het is voor jullie al goed dat ik gekomen ben.' zei ik met mijn neus Barbara-achtig in de lucht. 'Bill was je toch komen halen, schat.' zei Georg terwijl hij om drankjes ging.