127~

Laura PoV
Ik had mijn cocktail nog maar een paar minuten in mijn handen -ja zeg, een beetje alcohol mag ook wel zeker? Mijn ma zaagde daar altijd over, eens verslaaft altijd verslaaft...- toen Tom en Barbara toekwamen. Ik had nooit aan hen moeten denken; door Barbara te imiteren had ik haar opgeroepen. Zo iets duivel achtigs of zo, dus kindjes; nooit barbara nadoen of ze staat vannacht naast je bed! Tom wees met zijn duim naar barbara die achter hem aan trippelde. 'Miss moest haar nog "opmaken"' zei hij, duidelijk geirriteerd. Goed zo, dan zijn wij niet de enige die haar niet leuk vinden. ik keek en merkte dat ze veel te veel make-up aanhad. 'He, hallo, wat is de bedoeling van die muppetshow?' vroeg ik, een tikkeltje arrogant. Tom keek om. 'Dus je bent gekomen?' op zijn gezicht verscheen meteen een glimlach. ik rolde met mijn ogen en probeerde hem te negeren. Bill gaf TOm een van de cocktails die we -georg- meegebracht hadden. Barbara plaatste haar handen in haar zij, 'waar is mijn glas?' vroeg ze boos. Bill en ik keken elkaar aan, Bill tuitte zijn lippen. 'Oeps,' zei bill. 'Ik wist dat we iets vergeten waren.'vulde ik aan. De jongens lachten, BMV wat minder. 'schatje, als het je niet aanstaat; je mag altijd vertrekken.' zei ik supervriendelijk. als blikken konden doden, was ik dood, neergebliksemd, in stukken gescheurd door een wild beest, overreden door een tank en zou miss arrogantie mijn bloed drinken in plaats dan haar cocktail die wij heel per ongelijk expres vergeten waren. ik glimlachte. 'Barbie, maak er geen drama van. Die cocktail kan opgelost worden.' zei Tom zacht. 'Ja, je weet de bar toch staan?' vroeg Georg. ZElf tom kon zijn lach niet inhouden. 'Tom, we zijn weg. kom je?' vroeg ze, half hysterisch.