131~

Laura PoV
Tom duwde me, misschien een beetje hardhandig, neer op de stoel waar hij daarnet zat aan tafel. Van Barbara of de andere jongens was niets te bekennen. Hij ging op zijn hurken voor me zitten met zijn handen op mijn benen voor steun, ik hoopte toch voor hem dat het de reden was, ander had hij een groot probleem. 'Alles oké? niet te veel geschrokken?' vroeg hij met een klein glimlachje. Tuurlijk, hij had de held kunnen spelen, en mij kunnen redden van de gemene jongens. Ik haalde mijn schouders op. Tom beet op zijn lip. 'ik heb het gevoel dat je een beetje teveel gedronken hebt.' zei hij subtiel. Ik schudde mijn hoofd, maar moest wel 2 keer proberen om vloeiend recht te staan. 'Oké, jij gaat dus niet rijden.' zei hij. 'Mijn auto.' mompelde ik. 'Ik zou rijden als ik van je mama nog toegelaten ben, maar daar vrees ik voor.' mompelde hij zacht. 'DUs.. ik heb een oplossing.' zei hij opgewekt. hij hielp me zo goed en normaal mogelijk lopen tot aan de auto, zodat het niet zou opvallen dat ik veel te veel gedronken had. Hij Smste iets vlak voor hij probeerde met mijn auto te rijden. 'Je hebt echt iets anders nodig, jij bent het type dat graag snel rijdt, dat gaat toch niet in een rommelbak als deze?' vroeg hij verbaast. ik glimlachte. 'Waar is je barbiepop naar toe?' vroeg ik. Tom zuchtte. 'Weet ik het? nope.' zei hij opgewekt. ik schudde mijn hoofd, hoe kon een jongen zo erg zijn. ik keek rond me, naar buiten en probeerde niet te letten op het feit dat Tom mijn auto de ene na de andere belediging gaf, tot er me iets opviel. We reden de verkeerde kant uit. 'Tom, waar gaan we naar toe?' vroeg ik, een beetje gealarmeerd. 'RUstig maar, Ik moet wachtten op de anderen voor ik je naar huis breng, anders kan ik te voet gaan, dus gaan we eerst even naar het huis dat Bill en ik een tijdje geleden gekocht hebben.' zei hij rustig.