Foto bij Part 65.

Niall Horan.
'Thank you Amsterdam! We'll back soon! We love you!' Liam riep de laatste woorden, terwijl ik het podium al was afgerend. De show liep langer door dan verwacht en ik zou nu bijna in tijd nood komen waardoor ik het vliegtuig zou missen. Ik rende naar de kleedkamer en kleedde me snel om. De jongens kwamen nu helemaal hyper de kleedkamer binnen en ik maakte me klaar om naar de auto te rennen, die als het goed is al klaar stond. Ze waren allemaal op de hoogte van de goedmakings poging en Zayn had me geholpen met alles te regelen. 'Succes he! En, je weet wat ze zeggen, he!'
Ik keek Louis even verbaasd aan. 'Nee, wat zeggen ze?'
'Dat make-up se-.' Harry drukte zijn handen over Louis' mond en wenste me nog even succes. Liam en Zayn deden hetzelfde en ik bedankte ze kort. Ik pakte mijn spullen, die ik vanmiddag al had klaar gezet, en wandelde de kleedkamer uit, nog even kort doei schreeuwde tegen de jongens en via de achterkant van het gebouw naar de auto wandelde. De auto stond er inderdaad en ik stapte snel in. Ik hoefde niet te vertellen waar we heen moesten, dat was over het algemeen wel bekend. Ik liet mijn hoofd tegen de stoel zakken en staarde even naar buiten. Ik moest alles doen om haar terug te winnen, terug te krijgen. Ik kon niet zonder haar, niet zonder haar liefde. De auto maakte genoeg vaart en ik keek even op mijn horloge. Het vliegtuig zou ik wel halen, dat was het probleem niet. Maar ik besefte nu pas dat ik verdomd laat bij haar aan zou komen. Midden in de nacht zelfs, en ik wist, ook zij had haar slaap nodig. Ze werkte zo overdreven veel.
De auto was bij het vliegveld aangekomen, ik bedankte de chauffeur en rende naar buiten. Met de tas op mijn rug wandelde ik het vliegveld binnen en checkte ik in. Mijn telefoon trilde een paar keer kort en ik keek er even naar. De jongens hadden besloten me mee te slepen in een whatsapp gesprek en stuurde de hele tijd berichtjes naar elkaar. Ik wist nu al dat die gesprekken nergens op zouden slaan en voornamelijk emoticons zouden bevatten, want ja, zo was Louis nou eenmaal. Ik wandelde naar de douane, liet al mijn spullen controleren en mocht toen door lopen. Ik haalde mijn oordopjes ook tevoorschijn en zette de muziek op. Ik had niet eens nagedacht over het concert van vanavond. De fans, de fans waren zo geweldig, zo lief. Ze konden natuurlijk overdonderlijk hard gillen en lieten dat ook vaak genoeg weten. De fans waren een van de redenen dat ik het deed, behalve de jongens en het zingen zelf natuurlijk ook.
Ik kocht een koffie bij de Starbucks en wandelde toen door naar de gate, die gelukkig behoorlijk verstopt lag. Ik had niet echt zin om opgewacht te worden door fans, ik had nu nog maar een doel. Een beetje slapen en vervolgens Rose terugwinnen. Ik had er alles voor over. Ze hoorde bij mij, niet bij iemand anders, bij mij en dat ook alleen. Ik legde mijn tas op de stoel en ging er naast zitten. Er was praktisch gezien niemand bij de gate, behalve de stewardessen en dat vond ik helemaal niet erg. Als ik maar naar Londen zou komen. Ik had haar nodig. Nog maar een paar uurtjes, ik hoopte zo dat ik haar in mijn armen kon sluiten, dat ik haar kon vertellen dat ik het nooit zo bedoeld had. Dat ik haar ging vertellen dat ze mijn hele leven was.


bijna guys. I promise. Top 5 vandaag? x

Reageer (17)

  • troyesivan

    Okeee. Ik ben echt te verslaafd aan dit amazayn verhaal!
    Snel verder dus! (flower)

    1 decennium geleden
  • Snowcastle

    AAAAAAHW!
    Je staat btw 1e c:

    1 decennium geleden
  • OpenOcean

    Aaaaaaaaaaawh <3

    1 decennium geleden
  • Salute

    Verder!! <333

    1 decennium geleden
  • NiallHoran1D

    Verderr! <3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen