78- Huisraad deel 1

Elisabeth poV

Ik had eigenlijk al mee gelezen met Carlisle en Edward, alleen was ik zo vriendelijk geweest om me erbuiten te houden. mijn kleintjes lagen te slapen, net zoals Nessie. Leah leek er nu geen enkel probleem meer mee te hebben om bij ons aan tafel te komen zitten. Jake had Carlisle aangeraden om Sam pas in te lichten als het nodig was, Sam zou andere conclusies kunnen trekken. Seth, Embry, Leah, Jake en Quil waren er allemaal, net zoals alle Cullens en ik. Ik wist niet zeker of ik me tot de Cullens moest tellen. Ik merkte Edward op. Gewoon doen. hoorde ik in zijn gedachten, ik glimlachte. Sorry dat ik mee gelezen heb.antwoordde ik. hij haalde zijn schouders op. met andere woorden, hij had het al opgemerkt. Emmett keek van Edward naar mij. 'Nee, niet nog meer van die asociale gesprekken.' klaagde hij. ik glimlachte verontschuldigend. 'Goed, ik heb jullie hier allemaal samengeroepen, omdat ik met een probleem zit.' Begon Carlisle. Meteen werd alle aandacht op hem gevestigd. 'Marcus heeft mij een brief gestuurd met een waarschuwing.' hij zuchtte. 'Net zoals ik heeft hij voorzien dat Aro en Caius het geen positieve wending vinden dat ELisabeth zo close is geworden met onze familie. Daarom zou het best kunnen dat de Volturi voor de 2de keer ons tegemoet treden.' zei Carlisle. ik keek naar mijn handen die op tafel lagen. nu pas lette ik op de indeling van de tafel. Carlisle zat aan het hoofd, met Esmee links, en Edward rechts. Naast Edward zat Bella, en daarnaast Jacob met Quil. Naast Esmee zaten Alice en Jasper. Emmett zat naast Jasper, en daarnaast Rose. Ik zat aan het andere eind van tafel, recht tegenover Carlisle, met Rose aan mijn rechterkant, Leah aan de linkerkant, en daarnaast Seth en Embry, tot we weer bij Quil aankwamen. Het leek erop dat de tafel nog steeds in 2 delen was verdeeld, en dat Bella en ik de afbakeningen waren om de wolven en vampiers van elkaar te scheiden. 'Dan moeten we klaar staan om te vechten, mensen zoeken die ons willen helpen om het tegen de volturi op te nemen.' zei Rose, Jasper knikte. Het leek alsof hij al een heel aanvalsplan in zijn hoofd aan het klaarmaken was. 'Dat is het gene Marcus me vroeg om niet te doen, niet zonder dat hij het wist.' zei Carlisle. 'Is het je misschien al doorgedrongen dat hij onze vijand is dan?' vroeg Leah bits. Een komende oorlog leek haar geen goed iets, maar ze was nu bijna verplicht om Remy te beschermen, dus daarom was ze nog minder gezind op een oorlog. 'Marcus is ...' Carlisle wist niet echt hoe hij het moest noemen. 'Neutraal. Hij neemt geen kant. Hij wil dit gebruiken om oudere vetes dan die tussen de Volturi en de Cullens op te lossen.' zei ik. Ze keken me raar aan. Carlisle wist dat ik mee gelezen had, ik had mezelf verraden. Carlisle haalde de brief uit en liet hem de ronde gaan, het verbaasde hem niet dat ik hem gewoon doorgaf. 'Nu iedereen de brief heeft gelezen, zou ik graag eraan toevoegen, dat ik misschien wel weet waar hij heen gaat, maar... Deze dag heeft bewezen dat vampiers wel degelijk dingen kunnen vergeten. Ik weet dat ik ooit geweten heb wie Marcus zoekt in Transsylvanië, maar ik kan er niet opkomen.' zei Carlisle, zonder enige schaamte. Wel, ik zou kunnen zeggen; vergeten is menselijk. 'Je bent het niet vergeten.' zei ik, waardoor iedereen mij aanstaarde. 'Er is iemand, een vampier die erin gespecialiseerd is om herinneringen te doen vervagen. Soms wil hij wel een vriendendienst doen voor Aro, maar hij is nogal anti-Volturi.' zei ik, de wolven snapten het niet, maar de vampiers waren al mee naar de volgende stap. 'Dus ofwel is het Aro die je herinneringen heeft doen vervagen, ofwel diegene uit Transsylvanië, want als ik het me goed herinner, is hij Roemeens van oorsprong.' zei ik. Jasper keek me aan alsof hij het niet helemaal vertrouwde. 'Waarom is hij tegen Aro?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik mag mezelf wel dochter noemen van de 3, maar ik was jong en menselijk toen ik daar woonde. Ik had gehoord over hem, en ik denk dat hij een paar weken later gekomen is.' zei ik. 'Waarom herinner je het je dan nog?' vroeg Rose. 'Omdat ik daarna veranderd ben in een vampier; vampierengif kan alles genezen bij mensen. De transformatie heeft sommige gaten in mijn geheugen weer gevuld.' zei ik, maar ik was er niet helemaal zeker van dat het wel iets goeds was.