Part 67.

Rose Watkins.
Ik hoorde gestommel beneden en opende mijn ogen. De plek naast mij was leeg en ik wist dat Niall dus beneden was. Ik hoorde ook zachtjes gevloek en ik glimlachte kort. Hij was af en toe echt een sukkeltje. Ik sloeg het dekbed van me af, pakte de trui van de stoel en wandelde toen naar beneden, terwijl ik de trui over mijn hoofd trok. Ik bereikte veilig de grond en wandelde toen door naar de keuken. Het was niet moeilijk om te raden dat hij daar was. Ik leunde tegen de deurpost, terwijl ik toekeek hoe hij iets probeerde te pakken uit de kast. Het lukte hem net aan en ik maakte me even kort zorgen over de eieren die hij in zijn handen had. Ik keek toe hoe hij een pan pakte en vervolgens probeerde een omeletje te maken. Hij was zo schattig als hij kookte. Ik wandelde naar hem toe en drukte zachtjes een kus op zijn wang. Hij schrok. 'Rose, omg, wil je me niet meer zo laten schrikken. Wie weet wat er allemaal had kunnen gebeuren als ik die pan vasthad.'
Hij leek me het echter snel te vergeven, want toen ik naar de koelkast wilde lopen, pakte hij mijn arm al en trok hij me terug getrokken in zijn armen. Hij drukte even kort zijn lippen op de mijne en richtte zich toen weer op het ei, dat al een behoorlijke kleur had gekregen. Ik keek even naar de tafel en pakte toen de benodigde spullen om de tafel te dekken. Niall keek me even aan, terwijl ik alles op de tafel zette en glimlachte kort. 'Dat zou ik eigenlijk moeten doen, he.'
'Helemaal niet, ik kan je best helpen.' mompelde ik koppig, terwijl een glimlach op mijn gezicht stond. Ik zette de spullen op zijn plek en legde het bestek naast het bord. Ik voelde hoe twee armen zich om mijn middel sloten en keek even om. Niall keek me liefjes aan. Hij draaide me om in zijn armen en keek me even aan. Zijn prachtige ogen doorboorde de mijne. 'Wat is er?'
'Kan ik niet gewoon even knuffelen met mijn prachtige vriendin? Ik heb daar nog maar een paar uur voor namelijk, voor ik weer terug moet.' zei hij nu zachtjes. Ik keek hem even aan. De wallen onder zijn ogen waren behoorlijk verminderd en ik bedankte de jongens even kort. De blik in zijn ogen stond ook anders dan de laatste tijd en ik was blij dat hij nu ook eens even aan zichzelf dacht. Helaas moest hij om half vijf alweer terug vliegen naar Frankrijk, voor hun tour. Ik boog naar voren en zag aan hem dat hij verwachtte dat ik hem een kus zou geven, terwijl ik in het echt afweek naar zijn wang. Ik wandelde naar de koelkast en pakte wat drinken uit de koelkast. 'Dat was flauw.'
'Vind je dat?' vroeg ik glimlachend, terwijl ik de pakken drinken in mijn hand vasthield en de deur van de koelkast sloot. Niall knikte en pakte de pakken van me over, om ze op tafel te zetten. Hij trok een pruillipje op en ik keek even naar hem. Hij wist dat ik daar niet tegen kon. Dat ik hem altijd zou vergeven als hij zo'n blik zou trekken. Ik boog naar hem toe, drukte een kus op zijn lippen en, tenminste dat was het plan, wilde weer loslaten. Niall was het hier niet mee eens en hield de kus langer vast. Hij sloeg zijn armen om mijn middel en trok me nog dichter bij, terwijl ik mijn armen om zijn nek sloeg. 'Dat was ik wilde, nou proef mijn kookkunsten, ik heb geleerd van de beste.'
Ik liet hem los en ging samen met hem aan de tafel zitten. Hij gaf me mijn bord aan en ik keek er even naar. Het zag er echt wel lekker uit. Ik nam een hap en keek hem toen grijnzend aan. 'Jij mag voortaan koken, meneertje. Dat zal me wel bevallen denk ik.'