Companie [04]

zodra ze klaar was met zich schoonmaken en gewoon wat zwemmen ging ze het water weer uit. de zon kwam bijna op. ze ging de rest van de dag slapen en dan weer veder.
de dagen bleven voorbij gaan zonder een teken van andere weerwolven. ze had het eigenlijk ook weinig verwacht.
het landschap veranderde. het werd kouder. ze kwam in een sneeuwlandschap. de dagen waren nog prima te overleven want haar vacht kon wle wat hebben. en daar ontmoette ze haar eerste soortgenoot.
het was heftig aan het sneeuwen en ze lag in een bolletje gerold tegen een boomstam aan. ze sliep, met haar witte vacht was ze haast niet te zien tussen de sneeuw.
ze was diep in slaap.
het kraken van de sneeuw doorbrak de stilte. hoe stil hij ook probeerde te zijn, zijn gewicht bleef de sneeuw onder zijn zwart behaarde poten luidrichtig samendrukken.
met een vochtige snuit snuffelde de oudere weerwolf aan de jongere die zo stil onder de boom lag. het luchtte de oudere op om te merken dat ze alleen sliep en veder kerngezond was. hij vroeg zich af of het een eenzame wolf was, hij kon geen andere geuren aan haar bespeuren. maar waarom had ze dan gehuild naar hem?
hij likte aan haar kop om de witte wolf wakker te krijgen.
met een gegrom werd ze wakker uit aar diepe slaap, ze was het niet gewend om gewekt te worden maar al snel stopte ze, er was iemand, iemand had gewekt.
Ze stond zo snel als ze kon op en schudde de sneeuw van haar vacht af en keek naar de andere weerwolf.
hij was evengroot als haar en had een grijze vacht die naar ondere weer lichter werd maar hij had weer zwarte poten. hij leek niet heel stevig te staan om de een of andere reden. hij had duidelijk met mensen geleefd en was oud.
maar het was zeker iemand voor wie ze had gezocht, het kon een begin zijn voor mensen om voor te zorgen, een heel klein begin van een pack